We zijn weer thuis in Nieuwerkerk na een fantastisch vakantie. Voor wie onze kaart nog niet heeft ontvangen hierbij nog even een groet uit Rotterdam.
Inmiddels kreeg ik ook van Leendert nog een leuke foto en zelf vond ik nog een filmpje van de dames in het zwembad.
Aan de maaltijd
Vandaag hadden Leendert en ik het over het feit dat exact 18 jaar geleden de Nederlandse justitie besloot om een einde te maken aan de uitzendingen van het Nederlandstalige Radio 819 en van Radio Caroline. Leendert had een tip gekregen over tijdstip en plaats van de binnenkomst de volgende morgen van de boot die de entering had uitgevoerd. Daardoor kon hij veel foto’s maken die later overal op het internet verschenen. Zo kwam er op 19 augustus 1989 een schip, de sleepboot "Volans", langszij de "mv ROSS REVENGE". Een groep gewapende politiemensen ging aan boord maar door veel over en weer gepraat slaagde de bemanning van de "mv ROSS REVENGE" erin om de zender 40 minuten in de lucht houden. De luisteraars hoorden rechtstreeks op hun radio wat zich afspeelde op het schip. Nadat de Nederlandse overvallers de zenders hadden uitgezet, sloopten ze alles wat ermee verbonden was. De zenderkasten werden leeg gehaald zodat er enkel lege behuizing overbleef. Alles werd mee genomen! Meer dan 7000 muziekplaten, draaitafels,… De AC generators die de zenders van stroom voorzagen werden vernield. Zelfs wilde men de masten op het schip omverhalen. Maar dat lukte niet omdat de Engelse bemanning er in geklommen was. Aan het einde van de dag, was er geen onderdeel meer aan boord dat nog te gebruiken was voor radio uitzendingen dachten de overvallers. De zendertechnicus, Peter Chicago, had echter tijdens de overval nog redelijk wat reserveonderdelen weten te verbergen waardoor Radio Caroline anderhalve maand later weer in de lucht zou komen.
De op de Volans overgeladen apparatuur
Hier hoor je een bandopname van de gebeurtenissen op Radio 819 met eerst de Amerikaanse Texas Top 40 met Erwin van de Bliek van 13.00-13.38 uur als de zender uit de lucht gaat. Om 14.00 uur is het signaal van Radio Caroline op de 819 kHz te horen tot men om 14.08 uur noodgedwongen uit de ether gaat.
Aan de rand ….
…. van het zwembad
Donderdagmiddag hebben we de camping in Die verlaten. Doordat het ’s nacht nog flink had geregend duurde het vertrek wat langer dan geplanned, maar na afscheid te hebben genomen van Bert en Els zaten we om ca 13.30 uur in de auto. Zowel via de Autoroute als via de Route Napoleone duurt de rit circa vier uur. We kozen voor de laatste, 120 kilometer korter maar dwars door de bergen. Onderweg draaiden we de eveneens vier uur durende Top 50 van Radio Noordzee Internationaal van 22 juli 1972 die Ben Meijering deze weken draait op de locale radio in Bunschoten. Na een plaspauze op een parkeerplaats in de bergen dansten we op nummer 5, Rock and Roll van Gary Glitter, de spieren weer soepel tot vermaak van de langsrijdende automobisten. Rond 19.00 arriveerden we bij Marjo en Leendert Vingerling in Vallauris waar we zeer gastvrij werden ontvangen. Leendert ken ik van het zeezendergebeuren en vorig jaar ontmoetten we elkaar toe ik op 3 mei met Nicole en Marcel een dagje naar de Cote d’Azur was zoals te zien in deze weblog van toen. Na een heerlijke maaltijd en lang natafelen gingen we om 01.30 uur naar bed. Inmiddels hebben we het vrijdagmorgenontbijt weer achter de kiezen en dobbert Wilma heerlijk in het zwembad.
Life is boring
Zaterdagmiddag hebben Wilma en ik gekanood. We kozen voor een tweepersoonskano. Het eerste kwartier leek te leiden (of lijden) tot de eerste huwelijkscrisis, maar nadat we voor de eerste keer waren omgeslagen (hetgeen Wilma -“pas bij het instappen in de kano bleek mij dat je het nog nooit gedaan hebt” – in 20 jaar kanoën nog nooit was overkomen) keerde het tij figuurlijk. In de standaardtijd van ca 2,5 uur legden we het traject over de Drome af. Een keertje kwam ik, nadat Wilma de kano had vlottrokken, alleen in een soort aanhoudende draaikolk en hoorde terwijl ik doodsangsten uitstond “he, stop even!”.
Zondagmorgen gingen we naar de “Eglise Evangelique” in Die waar we al meerdere keren waren langsgereden als we richting Crest gingen. In het buitenland weet je nooit bij kerken welke vlag welke lading dekt, maar het bleek inderdaad een kerk die wij in Nederland met "evangelisch" zouden betitelen. Zelfde uiterlijkheden als bij “onze DoorBrekers” zoals een band die voor de lofprijzing en aanbidding zorgde en een beamer met geprojecteerde opwekkingsliederen, meerdere gelijk aan bij ons met alleen een Franse tekst. De dominee kwam uit Parijs en preekte over 2 Samuel 9, het verhaal van Mefiboset. Helaas was het Nederlandstalige verhaal mij ontgaan anders had ik het mogelijk enigszins kunnen volgen, maar nu kreeg ik na dienst een bondige samenvatting van Wilma.
Op maandag, de dag dat ik dit typte, doen we niets anders dan lekker in de schaduw bij de tent zitten. Vanmorgen kregen we bericht van onze vrienden Bert en Els dat ze onderweg zijn naar Die, dus die treffen we vanavond of morgen hier. Donderdag gaan we door naar de Cote d’Azur is het plan nu.
Inmiddels (dinsdag) zijn Bert en Els op “onze camping” aangekomen en hebben een plekje veroverd. De “mover” van Bert om zijn sleurhut als een electrisch autotootje met een afstandsbediening te manouvreren vinden zelfs de Fransen een bezienswaardigheid.
Onderweg met de kano
De belangstelling slaat over
"Als Mozes niet naar de berg komt moet de berg maar naar Mozes komen" zei mijn moeder vroeger (als wij niet kwamen als ze riep) en eendrachtig dat advies hebben we de afgelopen dagen het mooie meer maar opgezocht omdat het niet naar ons kwam. Maar nu – vrijdag – hebben we weer schitterend weer en voor de komende dagen ziet het er ook prachtig uit in Die. Gisteren zijn we naar Gap geweest, ongeveer twee uur rijden door de bergen en hadden prima weer al waaide het flink. ’s Avonds terug op de camping zijn we maar om 21.00 uur naar bed gegaan van de regen en de kou en hebben de klok rond geslapen. Maar nu dus weer heerlijk zomerweer!
Inmiddels weer in de zon
Dinsdagmorgen zijn we over een aantal Cols van de Drome naar Orange gereden, een tocht van ongeveer twee en half uur met op de toppen de mist die je herkent van de Tour de France. Na wat shopping in Orange, dat ik alleen ken van de splitsing op de Route du Soleil naar De Cote d’Azur en Spanje gingen we naar Chateauneuf du Pape waar bekende Franse wijnen vandaan komen en kochten een paar flessen in een proeverij. Daarna gingen we via de snelweg terug naar de camping in Die.
De wijnproeverij
Dagelijks komen we langs de Poort van de Heilige Marcel, die je ziet als je op onderstaande naamplaat bij de poort klikt.
Klik op de naamplaat voor de foto
Daarna komen we langs deze mooie brug
Op weg naar Die
In Nederland is bij de thuisblijvers inmiddels onduidelijk ontstaan over de plaats waar wij vakantie vieren omdat de kaarten die we tijdens onze huwelijksreis uit Mexico verstuurden nu, na twee en halve maand toch aankomen, maar we zijn echt in Frankrijk. Zondag gingen Wilma en ik via een mooie tocht door de bergen over de Col de Grimone naar Lus-La Jarjatte waar je op de skipiste de “zomerafdaling” kan maken met een soort fietsje met dikke banden, zoals te zien op dit filmpje. Maandag genoten we van de zon en gingen tegen de avond naar de snelweg Route du Soleil waar we Danielle, Ronald en Ronald’s broer Peter ontmoetten die vanuit mijn Mobile Home in Spanje op weg waren naar Nederland. We dineerden gezamenlijk bij McDonalds. Toch handig tegenwoordig die TomTom waarmee je al in Spanje kunt zien dat er bij afrit 16 van de A7 zo’n restaurant zit om af te spreken. Op de terugweg naar onze camping in Die draaiden we de CD die we van Christian Match kregen voor onze bruiloft en ontdekten dat daar als laatste nummer het schitterende Be Unto Your Name van Robin Mark op staat dat we ook vaak in het Nederlands zingen bij DoorBrekers.
Wilma gaat gas geven
Aan een lier omhoog
En ’s avonds weer lekker dineren op de camping
Rendezvous bij de Mac
Bij het inrichten op de camping dinsdag haalden we de in Nederland gekochte electrische koelbox van Campingaz uit de verpakking maar er zat geen transformator bij. Wel een stekker voor de sigarettenaansteker van de auto maar ondanks de belofte in de gebruiksaanwijzing dat de koelbox zichzelf zou uitschakelen als de accuspanning te laag zou worden om de auto te starten gingen we naar Die voor de geadviseerde “Eurotransformator”. Na met voldoening te hebben geconstateerd dat onze voor Euro 59 bij de Makro gekochte koelbox in haar thuisland Euro 87 kost schaften we een transformator aan. Toen we deze aansloten op de camping en na een uur een koud drankje wilden nemen, was de drank warmer geworden. Een nadere bestudering van de gebruiksaanwijzing leerde dat de koelbox ook kon verwarmen en dat de blauwe kant van de stekker “bovenop” moest bij koelen en de rode bij “verwarmen”. Na de stekker te hebben omgekeerd daalde de temperatuur welliswaar weer maar “koel”, nee niet echt. Tot slot bleek dat de deksel ook nog andersom op de koelbox kon. En sindsdien hebben we eindelijk gekoelde drankjes.
Hij doet het!