Author Archives: Albatrosstudio

                        

                                 You are never more than a minute away from music

Na een zeer natte augustusmaand lijkt er nu een aantal mooie nazomerdagen aan te komen. In de zomer van 1984 lag voor de kust van Engeland de MV Communicator waar vanaf de op Amerikaanse leest geschoeide programma’s van Laser 558 werden uitgezonden. Ze hadden een postadres in New York aan de Madison Avenue (eerst 341 later 515) waar ik een aantal malen ben geweest. Hier hoor je een aantal opnames van Laser uit de zomer van 1984 die aan boord van de MV Communicator zijn opgenomen.

Vandaag was in Safaripark de Beekse Bergen in Hilvarenbeek de jaarlijkse Sportdag van Ordina, de moedermaatschappij van mijn werkgever fiNext. Ik ging er heen met mijn kinderen Nicole en Marcel en Nicole’s vriendinnetje Femke. (morgen meer, pappa is moe)

                        

                                                                      De statiefoto

Tussen de regenachtige dagen door hadden we een prachtige zonnige dag waarbij de kinderen in leeftijdsgroepen allerlei aktiviteiten konden doen. Nicole en Femke gingen eerst met "zebrabussen" door het safaripark terwijl ik dat met eigen auto deed. We troffen elkaar toevallig bij de roofvogelshow halverwege tussen de leeuwen, zebra’s, herten, giraffes etc die hier in het wild rondlopen. ’s Middags gingen de dames lasergamen, kleiduiven schiet etc. Marcel had intussen ’s morgens zijn piratendiploma gehaald en deed ’s middags een aantal spelletjes. Nicole vroeg zich af of we "als er niets lekkers te eten zou zijn ’s avonds met het buffet we dan naar McDonalds zouden gaan". Zelf at ik heerlijke sate ’s avonds maar de kids misten de patatjes dus toch alsnog naar McDonalds. Ideaal dat die ook gewoon in je TomTom-navigatie zit als je via "nuttige plaatsen" surft naar "restaurants" en daardoor stonden we snel bij MacDonalds Tilburg voor de deur. Ondanks dat er parkeerruimte voldoende was wilden de kids graag door de parkeergarage naar het parkeerdek scheuren op de 10e etage. Toen we door de parkeergarage naar beneden liepen zei Nicole: "Pappa, je hebt vandaag nog geen een keer tegen ons "Zij die geloven haasten niet" gezegd, waarna Marcel opmerkte dat deze tekst fout was want zijn moeder had het in de bijbel opgezocht en er staat "Hij die gelooft, haast niet". Ik wist al dat dit klopte. Na het McDonalds diner (voor mij een spaatje blauw) reden we terug naar de Veluwe, waar we eerst Femke thuisbrachten en daarna Nicole en Marcel naar hun moeder zodat een ieder rond 21.00 weer in zijn eigen huis was.

De 31e augustus doet velen herinneren aan de tragische dood van Lady Di in 1997 in Parijs maar voor de ware zeezenderliefhebber is 31 augustus ook de "sterfdag" van de zeezenders voor de Nederlandse kust. Na goedkeuring door het parlement ondertekende de Nederlandse overheid het Verdrag van Straatsburg waardoor medewerking aan zeezenders illegaal werd met als gevolg dat Radio Atlantis, Radio Noordzee en -de bekendste- Radio Veronica hun uitzendingen op 31 augustus 1974 staakten. Klik op de afbeelding hieronder en hoor het dramatische Veronica afscheid rond 18.00 uur. Als je meer wilt horen of downloaden van deze dramatische dag dan kan dat op de site van Hans van Dijk

© Juul Geleick – Stichting NorderneyRob Out (+) Veronica pionierStudio a/b van het zendschip Norderney © Douwe DijkstraRegelmatig worden er officiele herdenkingen door oud-Veronicamedewerkers georganiseerd zoals in 1999 en in 2004. Bij de eerste gelegenheid werd op zondagmiddag 22 augustus het nieuws gelezen door Arend Langenberg die tot grote hilariteit van de aanwezigen een bericht voorlas over een grote brand in een kippenfarm in Withuizen op de Veluwe waarmee hij een parallel trok met met het feit dat in 1966 het ANP een fake-bericht uitzond over deze brand dat een uur later door Veronica werd overgenomen in haar nieuwsuitzending. Hierrmee werd aangetoond dat Veronica onder het mom van vrije nieuwsgaring gewoon het ANP nieuws jatte. Van deze Arend Langenberg parodie hoor je hier de opname. Op 26 augustus 1974, in de laatste week dat Radio Veronica vanaf zee uitzond, was Harmen Siezen te gast bij Tineke waar hetzelfde onderwerp te sprake kwam en dat hoor je hier.

Gisteravond ging ik met Jeanette, een vriendin van de Doorbrekers, even wat drinken en bijpraten in het Boshuis in Drie. Na de koffie met appeltaart met de omvang van een avondmaaltijd ("had ik maar niets gegeten vanavond") bestelden we een fles wijn. De ober kwam met de reeds ontkurkte fles naar onze tafel en zei: "ik moet u er wel op wijzen dat als de laatste dinerende gasten zijn vertrokken wij de zaak sluiten". Na hem te hebben uitgelegd dat hij beter de fles pas kan ontkurken na zo’n mededeling in plaats van daarvoor lieten we hem inschenken. We wilden eerst nog een list bedenken om de mensen aan de twee nog bezette tafeltjes langer te laten blijven maar besloten daarvan af te zien. Eerst vertrokken de mensen van tafel nummer een en daarna van nummer twee. Omdat onze glazen net weer vol waren besloten we de ontwikkelingen af te wachten tijdens ons geanimeerd gesprek. Na een korte tijd kwam de ober ons aan zijn mededeling herinneren waarop we de rekening en een kurk vroegen en gelijk afrekenden zonder getreuzel. Wel deelden we nog mee dat we deze bedrijfsregel om 23.00 uur ofzo wel konden begrijpen maar niet om 21.20 uur. Terwijl we tussen de tafeltjes door de zaak uitliepen werd de muziek abrupt uitgeknald nog voor we de uitgang konden bereiken. Het klonk niet alsof een CD-speler werd stilgezet maar alsof de stekker van de hele stereoinstallatie uit het stopcontact werd getrokken. In de hal keken we elkaar aan en stelden vast dat "hufterigheid geen grenzen kende", waarna Jeanette terug het restaurant inliep en de lichten in het achterste gedeelte van het restaurant vast allemaal uitdeed met de mededeling "dat dit gelijk de laatste keer was".

                        

                                                                      Het Boshuis in Drie

Inmiddels heb ik van de directie van het Boshuis een reactie gekregen met een heldere uitleg over het sluitingsbeleid dat ook tot hun ongenoegen is veroorzaakt door externe factoren, alsmede excuses voor het muziekincident. Binnenkort gaan we de als genoegdoening aangeboden goede fles wijn nuttigen. Eind goed al goed zullen we maar zeggen.

Minister Atzo Nicoläi van Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties (inderdaad die man die met groot opportunisme ons vorig voor de Europese Grondwet wilde laten stemmen) heeft vandaag, maandag, in zijn woonplaats Amstelveen het eerste elektronische paspoort in ontvangst genomen.

Het biometrische paspoort vervangt het oude paspoort en moet fraude met het identiteitsbewijs tegengaan. Alle nieuwe elektronische paspoorten en identiteitsbewijzen zijn voortaan voorzien van een chip. Op die chip staan een foto in kleur en verscheidene persoonsgegevens, zoals naam, geslacht, nationaliteit en sofinummer. De persoonlijke kenmerken op deze chip kunnen worden vergeleken met de gedrukte gegevens op het paspoort. Hierdoor wordt het moeilijker het document te vervalsen en zich te identificeren met een reisdocument van iemand anders.

Stapje voor stapje gaat Openbaring 13 vers 16 in vervulling:

En het maakt, dat aan allen, de kleinen en de groten, de rijken en de armen, de vrijen en de slaven, een merkteken gegeven wordt op hun rechterhand of op hun voorhoofd.

Vandaag was ik met de kids uitgenodigd voor een World Vision aktiviteit voor de vrijwilligers. Om 10.30 uur verzamelden we ons bij het vertrekpunt van de rondvaartboot in het centrum van Amersfoort om enige tijd later door de grachtjes van Amersfoort te varen naar een leuke pick-nickplaats in het bos, voorzien van speelatributen voor de kinderen. Een leuke aktie van World Vision die voor herhaling vatbaar is. Na afloop ging ik met de kinderen naar Monkey Town in Amersfoort waar heerlijk geravot kon worden inclusief een aantal spannende potjes tafelvoetbal.

                        

                                          De gezellige pick-nick in Amersfoort

                        

                                           En daarna door naar….Monkey Town

Vanmorgen zond ik maar weer eens een "ingezonden brief" naar de Barneveldse Krant, net als op 21 februari 2006 en 18 oktober 2005.

Barneveldse Krant

Rubriek Lokaal BRIEVEN

Met interesse las ik in de zaterdageditie van de Barneveldse Krant het verhaal van Liana van Duinkerken over haar zendingswerk in Thailand en de reactie daarop in de ingezonden brief van Marja Koffeman op donderdag. In eerste instantie kan ik Marja’s reactie wel begrijpen. Ik zit er inderdaad ook niet op te wachten dat mijn kinderen worden benaderd door bijv. Boeddhisten die hen uitleggen dat zij het ware geloof vertegenwoordigen. Maar de vraag is dan wat het ware geloof is. Marja stelt “die mensen voelen zich veilig bij het dragen van amuletten, blijf daarvan af”. Amuletten echter zijn dode voorwerpen die geacht worden levenden en doden te beschermen tegen onheil en tegenslag terwijl de boodschap van Liana de levende God vertegenwoordigt, die 2000 jaar geleden zijn Zoon naar deze aarde zond en hier en nu op deze aarde aanwezig is in de persoon van Zijn Heilige Geest in plaats van zich door amuletten te laten vertegenwoordigen. Zoals een ander couplet uit het door Liana al geciteerde schitterende lied “How great is our God” (overigens van Chris Tomlin) zegt: Age tot age He stands, and time is in His hands Beginning and The End, The Godhead Three in One, Father Spirit, Son”. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit zendingswerk zoals van Liana, ingegeven door de Bijbelse opdracht daartoe, zijn uitwerking niet zal missen. En wat je slotopmerking betreft Marja, dat je het onbegrijpelijk vindt dat er in Barneveld al zoveel afscheidingen zijn, kan ik alleen maar zeggen dat ik dit ook betreurenswaardig vind. Zoals je je brief afsluit met “We hebben toch maar één God” is het inderdaad, alleen geen God van amuletten.

Douwe Dijkstra

Vliegersvelderlaan 43

3771 XE  BARNEVELD

douwedijkstra@hetnet.nl

www.albatrosstudio.nl

Dinsdag 29 augustus is mijn brief integraal geplaatst in de Barneveldse Krant. De eerste reacties heb ik al weer binnen.

Als bezoeker van Calling All Nations op 15 juli in Berlijn ontmoette ik Andre (Jonker) en over twee dingen waren we het roerend eens. Een fantastische dag maar ca 25.000 bezoekers dat kon veel beter. Inmiddels hebben we wat vooronderzoek gedaan om na te gaan of we een soortgelijk evenement in het voorjaar van 2008 zelf in Nederland zouden kunnen gaan organiseren en daarvoor gisteren overleg gevoerd met de Directeur Stadion Feijenoord NV oftewel de Kuip. Alle seinen staan op groen, dus …. wordt vervolgd.

                        

                                Misschien toch nog iets leuks hier de komende jaren 😉

Dit weekend is in Liempde (bij Boxtel) het Flevofestival. Zaterdagmiddag ging ik naar het concert van Kees Kraayenoord om 14.00 uur. Doordat het een eindje lopen was vanaf de plaats waar je de auto moest parkeren in de weilanden en Kees wat te vroeg begon hoorde ik de eerste twee nummers al in de verte tijdens mijn wandeling van de auto naar het festivalterrein. Het publiek vond ik aanvankelijk wat tam maar ik begreep al snel dat de vele kampeerders weinig slapen tijdens het festival van donderdag tot zondag. Na enige tijd kwam de stemming er gelukkig wel meer in gelukkig.

                        

                                                      Kees & Band op Flevo

Het was leuk weer veel bekenden te zien zoals Erik van het geluid en Hester, Willem en Joram die in de loop van het weekend nog een rap ten gehore bracht. Door tijdgebrek vielen er een paar nummers af van de setlist die Erik op zijn mengppaneel had geplakt maar dat mocht de pret niet drukken

                        

                                                               De Setlist

Vandaag exact 17 jaar geleden was het ook zaterdag. Ik weet nog goed dat ik die dag mijn vrienden Robbert (we zagen elkaar vanmiddag nog in Valkenswaard) en Els hielp verhuizen in Drachten, waardoor ik er de volgende dag pas achterkwam dat zich op de Noordzee het nodige had afgespeeld. De Nederlandse justitie besloot om een einde te maken aan de uitzendingen van het Nederlandstalige Radio 819 en van Radio Caroline en zo kwam er op 19 augustus 1989 een schip, de sleepboot "VOLANS", langszij de "mv ROSS REVENGE". Een groep gewapende politiemensen ging aan boord maar door veel over en weer gepraat slaagde de bemanning van de "mv ROSS REVENGE" erin om de zender 40 minuten in de lucht houden. De luisteraars hoorden rechtstreeks op hun radio wat zich afspeelde op het schip. Nadat de Nederlandse overvallers de zenders hadden uitgezet, sloopten ze alles wat ermee verbonden was. De zenderkasten werden leeg gehaald zodat er enkel  lege behuizing overbleef. Alles werd mee genomen! Meer dan 7000 muziekplaten, draaitafels,… De AC generators die de zenders van stroom voorzagen werden vernield. Zelfs wilde men de masten op het schip omverhalen. Maar dat lukte niet omdat de Engelse bemanning er in geklommen was. Aan het einde van de dag, was er geen onderdeel meer aan boord dat nog te gebruiken was voor radio uitzendingen dachten de overvallers. De zendertechnicus, Peter Chicago, had echter tijdens de overval nog redelijk wat reserveonderdelen weten te verbergen waardoor Radio Caroline anderhalve maand later weer in de lucht zou komen.

                                          

                                                 De op de Volans overgeladen apparatuur

Hier hoor je een bandopname van de gebeurtenissen op Radio 819 met eerst de Amerikaanse Texas Top 40 met Erwin van de Bliek van 13.00-13.38 uur als de zender uit de lucht gaat. Om 14.00 uur is het signaal van Radio Caroline op de 819 kHz te horen tot men om 14.08 uur noodgedwongen uit de ether gaat.