Eerder deze week zorgde de postbestelling voor een zware plof op mijn deurmat. Tussen de Rabobevestigingen van mijn afgesloten call- en puttransakties zat een bruin zwaar pakje met als inhoud onmiskenbaar een boek. Toen ik de verpakking eraf scheurde bleek de inhoud een tweedehands boek van Benoîte Groult met als titel “Zout op mijn huid” te zijn. Er zat een correspondentiekaart in met de tekst: “Beste Douwe, Moge dit boek een uitzondering op de regels zijn, groet Jeanne”. Nu ken ik helemaal geen Jeanne, maar de afzender kent mij wel want die schreef zijn zin natuurlijk niet voor niets, maar verwees daarmee naar het feit dat ik nooit boeken lees. Nieuwsgierig bestudeerde ik de verpakking en concludeerde dat het boek op 15 augustus was verstuurd vanaf postkantoor PK 072922. Tijdens mijn fietstocht door het dorp informeerde ik de volgende dag op het locale postkantoor naar waar dit pakje was gepost. Echter, men wist alleen het eigen PK nummer en gaf mij twee telefoonnummers mee van TPG. Op het eerste Groningse nummer werd ik niets wijzer, maar op het tweede nummer van één of andere interne TPG helpdesk in Utrecht trof ik een aardige mevrouw Schot die het ook wel interessant vond en beloofde deze week terug te bellen. En zo hoorde ik vanmorgen dat het boek is gepost op het postkantoor aan de Mierloseweg in Helmond op 15 augustus om 14.36 uur.

Achterop het boek staat: Zout op mijn huid is de roman over een liefde die niet slijt of gedoemd is ten onder te gaan aan dagelijkse beperkingen. Zíj is een intellectuele Parisienne, híj een Bretonse zeeman, en hoewel hun verschillende levensstijlen hen tot vreemden hadden moeten maken, leidt hun ontmoeting tot een verhouding die levenslang zal duren. De vrijheid van de onafhankelijke vrouw blijft voorop staan en Groult draait tevens de rollen om: de vrouw praat, denkt en beslist terwijl de man zich laat leiden door haar initiatieven. Door te schrijven over gelukkige sex brengt Groult de lezer in de war. Ze heeft het militante feminisme ver achter zich gelaten.

Nou Jeanne, wie je ook mag zijn: bedankt. Ik beloof niets maar wie weet word ik nog eens net zo nieuwsgierig naar de inhoud van het boek als naar jou als afzender.

Vanmiddag moest ik naar de Rabobank in Voorthuizen om een handtekening te zetten en zag een gezellig terrasje in de buurt van de bank dat me wel iets leek voor vanavond, ondanks de voetbalwedstrijd Nederland-Duitsland. Een extra argument om niet naar een Barnevelds terras te gaan was de start vanavond van het Barneveldse Ballonnenfiesta, met duizenden bezoekers die ongetwijfeld daarna voor een gedeelte de locale horeca zouden bestormen. Dus nestelden mijn vriendin Wilma en ik ons rond 20.30 uur op het terras van Restaurant De Bunckman in Voorthuizen. Zowel mijn als andere mobiele telefoons piepten regelmatig bij doelpunten in Rotterdam. De 2-0 voorsprong van Nederland verhoogde aan vele tafeltjes de feestvreugde. Na een lekkere cappuccino en een maltbiertje tegen de dorst hielp ik Wilma om de volle fles die zij bij de bestelling van een glas witte wijn kreeg (“‘U mag zelf inschenken en betaalt gewoon per glas”) te ledigen. We evalueerden onze relatie en bespraken andere zaken van gemeenschappelijke interesse. Op de terugweg draaiden we in de auto nog een schitterend nummer (luister maar mee) van Marcel en Lydia Zimmer uit mijn geboorteplaats Ermelo. Al met al een heerlijke avond.

Vroeger, (tot eind 1991) had je op zondag op de KRO het programma Het Weeshuis van de Hits met aan het eind Morrison. Kent u het nog?

Luister hier naar Morrison

Vandaag ben ik met mijn kinderen Nicole en Marcel en een vriendinnetje van Nicole, Femke, een dagje naar Genève geweest. In de stromende regen vertrokken we om 6 uur naar Schiphol en gingen, nadat ik mijn mobiele telefoonnummer op alle kinderarmen had geschreven, om 8.30 uur aan boord bij EasyJet.

Op schema landden we om 10.05 in Genève waar ik eerst even ex-Samas collega Ilonke, die inmiddels in Geneve woont en iemand uit hetzelfde toestel kwam ophalen, begroette. Het weer was werkelijk schitterend en zou dat de hele dag blijven. Een strakblauwe hemel en circa 25 graden. Om geen tijd te verliezen namen we een taxi naar een afvaartplaats in Geneve en maakten een boottrip over Lac Léman (Meer van Genève). Daarna op naar de onvermijdelijke McDonalds. Daarmee wisten we inmiddels ook waar het Centraal Station was omdat iedereen (gelukkig) terug met de trein wilde. Vervolgens gingen we naar de Boulevard waar we midden in de zomerfeesten van Genève vielen met draaimolens, botsauto’s, rupsen etc. etc. Een waar kinderfestijn. Met veel souvenirs vertrokken we ca 16.30 weer, met de trein dus, naar de "Aeroport". Doordat we daar qua tijd veel speelruimte hadden (na een eerdere ervaring met Ryanair waar ik een minuut te laat was en niet mee mocht) verkenden we nog even het vliegveld en stuurden wat ansichtkaarten op. Om 18.45 vertrokken we weer naar Amsterdam. Marcel sliep de hele terugvlucht van anderhalf uur en de meiden vermaakten zich prima. Een zeer geslaagde dag en het deed me goed dat Nicole, die niet gauw iets echt leuk vindt (of in ieder geval dat niet zegt), op de parkeerplaats van Schiphol naar mij toekwam en zei "Pappa, gaan we dit over een paar maanden weer doen, want dit was wel heel erg leuk". Nadat we eerst even de nieuwe hond van Femke hadden bewonderd was iedereen om 22.30 uur weer veilig thuis en dook ik na een lekker koud biertje snel mijn mandje in. Klik (zoals altijd) op de foto’s voor een vergroting

De heenreisJet d’eau Varen op het meer van Geneve Het middagprogrammaDe terugreis (dat krijg je er van)

Bijna elke dag ga ik bij AH mijn boodschappen doen en strijk dan even neer aan de daarvoor grote ingerichte tafel met koffie, over-de-datum-koeken en de Telegraaf. Vaak tref ik dezelfde mensen en lossen we even de wereldproblemen op. Vanmiddag zat er een oudere man tegenover mij die tegen mij zei dat hij het belachelijk zou vinden als de politiek de aanstaande “spermadonorshow” zou verbieden omdat iedereen de tv zelf wel uit kon zetten als hij iets niet wilde zijn. Ik deelde mee dat wat mij betreft dergelijke walgelijke weerzinwekkende ranzige tv niet snel genoeg verboden kon worden en vroeg hem of we dan binnenkort ook een kinderpornoshow moesten goedkeuren onder het mom dat iedereen toch een knop op zijn tv had. De man ontstak in woede en begon mij met stemverhef zonder aanleiding uit te maken voor een moraliserende CDA-er, normen en waarden-klant, zakkenvuller en veelverdiender die hem maar eens moest verklaren waarom God de Tweede Wereldoorlog niet had verhinderd. Net zo’n zakkenvuller als Balkenende bij wiens aanblik hij ook gelijk de TV uitdeed. Na hem te hebben uitgelegd dat ik dat negen jaar bij Wim Kok heb gedaan en zonder Balkenende alle lof toe te zwaaien dit kabinet toch een sterke vooruitgang vind na negen jaar Paars en in de tweede plaats onze gastheer -de heer Moberg van Ahold- met Euro 4 mln. per jaar een grotere zakkenvuller te vinden dan de Minister President met 150.000 Euro begon de man nog harder te schreeuwen. Iedereen aan tafel vond het vermakelijk en ging er eens goed voor zitten en tussen de rekken bleven de mensen veel langer dan normaal hun groenten en avondeten uitzoeken om niets te missen. Toen mijn buurman aan tafel mij adviseerde “deze ruziemaker met een kort lontje gewoon verder te negeren” heb ik dat advies maar opgevolgd waarop hij gelijk vertrok, z’n vrouw meetrekkend. Ik kon het niet nalaten haar nog even “veel sterkte” te wensen.

Eindelijk kon ik de krant lezen en voelde met gesterkt in het hoofdredactioneel commentaar. Ik citeer: “Met het opnemen van een zwangere vrouw in het Big Brother-huis die daar ook nog baart, zijn de grenzen van het fatsoenlijke al meer dan bereikt, zo ze al niet zijn overschreden. Dat laatste is zeker het geval bij de spermadonorshow met de titel “Ik wil je kind en verder niets”. Zwanger worden en kinderen krijgen is geen show en behoort dat ook niet te zijn.”

Op 14 juni plaatste ik onder de titel “Terug op aarde” een logje naar aanleiding van mijn Landmark Forum cursus. Inmiddels is over deze cursus een verhitte discussie ontstaan bij de reacties op dit bericht. Voor geinteresseerden misschien leuk om te volgen, dus even naar beneden scrollen. Als weblog-eigenaar word ik steeds op de hoogte gehouden van nieuwe reacties op oude logs maar ik realiseer me dat andere lezers dit normaalgesproken niet meekrijgen.

Ik verheug me inmiddels op mijn vliegtripje morgen met mijn kinderen naar Geneve. We landen om 10h en moeten 18.45 uur terug. Tijd genoeg voor een leuk boottochtje op Le Lac Leman (Meer van Geneve). En dat allemaal gefinancierd door meneer AEX die gisteren vrolijk door de 400 punten ging.

5 augustus vandaag en voor het eerst in maanden heb ik de kachel maar eens aangezet. Vandaag was alweer de laatste dag van de Jeugdweek van de Hervormde Gemeente in Barneveld. Een prima initiatief waar meer dan 200 kinderen en 100 tieners op af kwamen. Hieronder nog een paar foto’s. Volgende week alweer de laatste week van de schoolvakantie in deze regio. Op de laatste vakantie- dag, vrijdag 12 augustus, ga ik met kinderen, die nog nooit hebben gevlogen, een dagtripje naar Geneve maken met Easy-Jet.

Poppenspeler Timo van den Heuvel met zijn poppentheaterZingen in de tent

Vanmiddag kreeg ik mijn zeezendervriend Bert Alting en zijn vriendin Anita op visitie. Doel was om mijn draadloze webcam te installeren waardoor de vissen van mijn kinderen real-time live zichtbaar zouden worden op deze aardbol. Helaas is het zover nog niet. Ondanks verwoede pogingen van Anita lukte het niet de webcam in mijn weblog te hangen. Maar Anita kennende wordt dit probleem binnenkort opgelost.

De vijfde week van de zomervakantie staat in Barneveld altijd in het teken van de Vakantie Bijbel Clubs van de Hervormde Gemeente. Honderden kinderen en tieners komen een week lang naar activiteiten georganiseerd door zeer actieve stuurgroepen, die worden ondersteund door veel medewerkers. Mijn bescheiden taak is om vier ochtenden met zeven kinderen van vier tot zeven jaar aan een tafel te knutselen aan het eind van het ochtendprogramma. Zeven kleine kinderen in de weer met scharen, kleurpotloden en lijm vereist wel even wat aandacht maar de kinderen zijn enthousiast en de resultaten altijd leuk. Het thema van de week is “ONDERSTEBOVEN” en gisteren en vandaag stond het verhaal van Jona centraal die de inwoners van Ninevé moest waarschuwen dat de stad ondersteboven zou worden gekeerd als men zich niet bekeerde.

Vanavond ben ik veilig teruggekeerd van een leuke korte trip naar vrienden in de Vendee. Vertrokken na het ontbijt om 10h al snel een file, daarna veel regen rond Parijs en een megaongeluk met drie doden op de ring van Antwerpen zorgde voor de nodige vertraging maar om 20.15h stapte ik uit op mijn eigen oprit.

Afgelopen dinsdag zijn we, mijn vrienden de familie Cardol, een bevriend gezin van de camping en ondergetekende met z’n negenen naar het befaamde park Puy Du Fou geweest. Een park waar in vier grote stadions en op een aantal kleinere podia opvoeringen van geschiedkundige spektakels plaatsvinden. Zelfs vanuit het zuiden van Frankrijk stromen de bezoekers toe. Alles in het Frans dus veel werd aan mijn verbeelding overgelaten maar het was indrukwekkend. Het grootste spektakel was zondermeer “De Gladiators” waar we werden getrakteerd op Caesar die in de arena zijn tegenstanders, de christenen, wilde laten verslinden door de leeuwen. In deze uitvoering was er echter een goede afloop. Een bewaker werd verliefd op een meisje dat moest sterven en aan het eind van het verhaal werd Caesar zelf, nadat wij als stadionbezoekers zijn lot hadden bezegeld, voor de leeuwen gegooid.

Klik (zoals altijd) op de foto’s voor een vergroting

Caesar (links midden) overziet zijn bezittingenDe FinaleBusiness as usual