Sinds vorige week heb ik dagelijks de (buiten)schilder over de vloer of beter gezegd rondom mijn huis. Sinds 1998 was er niet meer geschilderd waardoor de voorkant, waar de zon op staat, meer dan hard aan een nieuwe verflaag nodig is, terwijl de achterkant van mij huis er nog meer dan perfect uitziet. Ook het tuinhuisje dat in de zon ligt vraagt om verf-aandacht. Inmiddels is al het schuurwerk achter de rug en begint de voorkant al op te schieten. Op advies van de schilder blijft de donkergroene kleur hetzelfde maar het beige gedeelte wordt iets lichter en ik moet zeggen: hij heeft gelijk, het contrast wordt iets mooier. We hebben meer dan uitstekend weer. Ik hoef alleen maar voor de inwendige mens te zorgen gelukkig. Alle dagen drinken we buiten koffie, lunchen we buiten en gaan aan het eind van de middag aan de frikadellen. (zonder “n” na de a, heb ik laatst nog een weddenschap over gewonnen).

Werk fascineert mij, ik kan er uren naar kijken

Gisterenmiddag ging ik op bezoek bij Dick Offringa en zijn vriendin Annelies in Emmeloord. Dick is de trotse bezitter van een enorm mooie website over Radio Luxembourg (zie in menu links) waar hij veel reacties op krijgt van oud diskjockeys en luisteraars. Ook verder is zijn website zeer interessant. Onder het genot versgemalen koffie en later een colaatje keuvelden we de hele middag over diverse zaken van wederzijdse interesse. Radio Veronica en Radio Luxembourg, Kinderdoop en Volwassendoop, Schotelantennes en Digitenne etc. De middag vloog om. Na thuiskomst installeerden we later op de avond met succes een msn-verbinding inclusief webcam.

Gisterenmiddag ging ik bij het paardrijden van mijn dochter Nicole kijken op manage De Burght . Doordat ik er als digibeet van de week toevallig achterkwam dat ik ook filmpjes kan maken met mijn digitale camera maakte ik een filmpje dat je ziet als je op de foto klikt.

In verband met het feit dat de zeezenders vandaag exact 31 jaar geleden het zwijgen werd opgelegd zond Laser Radio in Zeewolde vandaag een herdenkingsprogramma uit dat niet alleen via internet maar ook via een aantal middengolfzenders was te beluisteren. Vanmiddag ging ik even op bezoek in de Laser studio en ontmoette naast mijn vriend Juul Geleick -oud Veronica technicus-, de andere Veronica coryfeeën die een kijkje kwamen nemen cq een deel van het programma voor hun rekening namen. Onder de technische begeleiding van Juul en Ad Bouman waren dat onder andere Eddie Becker, Bart van Leeuwen en Jan van Veen. Ook oud Veronica directeur Bull Verweij (96) was aanwezig en werd nog geinterviewd door SBS6 Shownieuws.

Ad Bouman en Juul Geleick

Bart van Leeuwen

Los Piratos anno 2005

Jan van Veen, die meesterlijk intro’s van platen volpraat

De 31e augustus doet velen herinneren aan de tragische dood van Lady Di in 1997 in Parijs maar voor de ware zeezenderliefhebber is 31 augustus ook de “sterfdag” van de zeezenders voor de Nederlandse kust. Na goedkeuring door het parlement ondertekende de Nederlandse overheid het Verdrag van Straatsburg waardoor medewerking aan zeezenders illegaal werd met als gevolg dat Radio Atlantis, Radio Noordzee en -de bekendste- Radio Veronica hun uitzendingen op 31 augustus 1974 staakten. Klik op de afbeelding hieronder en hoor het dramatische Veronica afscheid rond 18.00 uur.

© Juul Geleick – Stichting NorderneyRob Out (+), drijvende kracht achter Radio Veronica Studio a/b van het zendschip Norderney © Douwe Dijkstra

Vanavond nog ff lekker wezen zingen op Camping Het Beloofde Land in Voorthuizen, de laatste keer dit zomerseizoen. Doordat de vakanties bijna voorbij zijn was de opkomst wat minder (in het hoogseizoen zijn er zeker 300 mensen) maar de betrokkenheid was er niet minder om. Gerlof en de crew hartelijk bedankt. En tot de herfstvakantie. Klik -zoals altijd- op de foto voor een vergroting.

De enthousiaste muziekanten

Vanmiddag kon een zwempartijtje met mijn kinderen door omstandigheden niet doorgaan en na enig googlen besloot ik met ze naar kinderboerderij De Vosheuvel in Amersfoort te gaan. Marcel had zijn boot meegenomen die we met succes in de vijver lieten varen. Hij vroeg mij een foto te maken maar die moest dan wel op mijn website zei hij gelijk. We hadden fantastisch weer en voor de komende dagen ziet het er ook perfect uit.

Nicole, Marcel en (harts-)vriendinnetje Femke

Om ca 18.30 vanavond parkeerde ik mijn auto bij het Ter Pelkwijkpark in Zwolle. Mijn oude Ermeloose (!) buurjongen (van 1984 tot 1991) Wytse Walinga had mij uitgenodigd voor de receptie en kerkdienst van zijn huwelijksfeest met Margit Ulehake in de Plantagekerk van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Op tafel bij de receptie lag een collage over Wytse’s leven met nog een tekening van toen hij klein was waar hij en ik op staan te vissen aan het Veluwemeer. Hij had er zelf ook bijgekrabbeld “vissen met de burman”. En zo heet ik nu nog steeds voor de hele familie Walinga, alleen met een “u” extra. Een Geuzennaam. Het was altijd gezellig toen we in de vorige eeuw naast de familie Walinga woonden. Vijf positieve kinderen, geinspireerd door oprechte ouders. Leuk om nu weer mee te praten en te horen hoe iedereen goed terecht is gekomen.

Om half acht begon de kerkdienst en op de liturgie zocht ik de naam van de voorganger, die er niet op bleek te staan. Tot mijn verrassing was het de vader van de bruid. Een fijne dienst met als trouwtekst Psalm 138 vers 8 en als aftrap het schitterende Opwekkingslied 488. Na de dienst even oma naar huis gebracht in Ermelo en vervolgens terug naar Barneveld.

Deze woensdag heb ik besteed aan een plezant uitstapje naar Antwerpen waar ik voor de lunch was uitgenodigd door Michel Moorkens, die onder de naam Maurice Bokkebroek in de tweede helft van de jaren zeventig van de vorige eeuw furore maakte als technicus van Radio Mi Amigo. Nadat Radio Veronica, Radio Noordzee en Radio Atlantis op 31 augustus 1974 hun uitzendingen vanaf schepen op de Noordzee (noodgedwongen door overheidsmaatregelen) staakten ging Radio Mi Amigo door en verhuisde haar studio’s naar Playa de Aro aan de Spaanse Costa Brava waar eigenaar Sylvain Tack al een buitenhuis had boven op de berg Mas Nou. In maart 1975 bouwde Maurice de eerste studio’s in een gehuurd pand op de berg en op 4 augustus 1975 bracht ik hem, reizend door Europa met een interrailkaart, samen met een vriend voor het eerst een bezoek.

Maurice in de studio op de Mas Nou in 1975

In het voorjaar van 1976 verhuisden de studio’s van de berg naar het dorp Playa de Aro en werden een waar bedevaartsoord voor Vlaamse en Nederlandse vakantiegangers. In juni 1977 bezocht ik deze studio’s samen met een Duitse vriend waarmee ik zeezenderopnames ruilde. We waren 14 dagen Playa en veelvuldig in de studio’s te vinden.

Maurice in de studio in Playa de Aro in 1977

Op 20 oktober 1978 staakte radio Mi Amigo haar uitzendingen vanaf het zendschip MV Mi Amigo. In mei 1982 bezocht ik na een vakantie in Zuid-Frankrijk Maurice en zijn vrouw Nouchke opnieuw in Playa de Aro. De studio’s waren reeds lang verdwenen maar we hadden een gezellig weekend. In 2000 hebben we elkaar nog een keer in Antwerpen ontmoet en daar troffen we elkaar nu dus opnieuw. Onder het genot van onbeperkt mosselen (Maurice) en onbeperkt Spareribs (me) wisselden we van 13 tot 17.30h veel wetenswaardigheden uit van zowel de Mi Amigo periode als recentere ontwikkelingen. Ter wille van de spijsvertering wandelde ik vervolgens nog even door de Antwerpse binnenstad waar ik in 1992 werkte en gedeeltelijk woonde. Op de terugreis luisterde ik verder naar de uitstekende uit acht delen bestaande documentaire die Radio Magdalena in 1999 uitzond over de geschiedenis van Radio Mi Amigo.

Een foto van vandaag. Helaas lukte het de BELGISCHE ober niet, ondanks duidelijke instructies onzerzijds, om in zeven pogingen een goede foto te maken. Gelukkig hebben diverse photoshoppers mij inmiddels een verbeterde versie gestuurd waarvoor dank

Zondag kreeg ik van een kennis die regelmatig mijn weblog leest een artikel dat hij scheurde uit de Elsevier van 20 augustus 2005, dus deze week. Onder de titel “verbrijzelde kaken” schrijft journaliste Rentsje de Gruyter: “Steeds meer mensen hebben een weblog. Maar ze moeten oppassen met schrijven over hun werk. Zo’n vier jaar geleden ontdekte Nederland het webloggen: het bijhouden van een dagboek (logboek) op internet. Inmiddels dringt het besef door dat je moet oppassen met al te persoonlijke ontboezemingen op een weblog. Dat leidt vaak tot problemen met de baas”. Afgelopen maart viel het eerste ontslag vanwege een weblog. Automatiseerder Centric ontsloeg op staande voet ene Patrick, nadat die in detail op zijn log had beschreven hoe hij -in zijn verbeelding- drie collega’s mishandelde. Patrick beschrijft grafisch hoe hij kaken en strottenhoofden verbrijzelt en ruggengraten breekt. Eén collega vermoordt hij zelfs. Onacceptabel en zeer bedreigend voor de betrokkenen, vond Centric. Mieke Kreunen, een consultant die zelf een weblog bijhoudt ( http://www.miwian.nl ) stelde inmiddels een vragenlijst op waarin bloggers om hun ervaringen wordt gevraagd. Ze wil ondermeer weten of ze onder hun eigen naam schrijven, of collega’s en baas op de hoogte zijn van het weblog, en of ze over hun werk schrijven. Zelf vindt ze schrijven over haar werk niet verstandig. Eigen aan het medium internet is dat mensen op de loop gaan met je verhalen. Vaak zonder dat je het zelf doorhebt. Komend najaar worden de resultaten van de enquête in de vorm van een afstudeerscriptie gepresenteerd.

Gelukkig kreeg ik van mijn vriend Robbert inmiddels een keurmerk.