Niet zo lang geleden kreeg ik een kwalitatief uitstekende opname van de Nederlandstalige versie van het Radioprogramma The War of the Worlds zoals uitgezonden door Radio Veronica toen zij deel uit maakte van het publieke omroepstelsel. Jeff Wayne schreef in 1978 de muziek bij het originele verhaal van auteur H.G. Wells en gaf toestemming aan Bart van Leeuwen en producer Ad Bouman om zijn muziek te gebruiken voor de Nederlandstalige versie. En opeens bedacht ik mij dat mijn twitter en facebook vriendjes en vriendinnetjes dat misschien ook wel leuk zouden vinden om nog eens te horen. Dus daar gaat ie dan: Luister en huiver naar The War of the Worlds.

Deze Nederlandstalige versie is gebaseerd op de Amerikaanse versie.  

Die werd geregisseerd door Orson Welles, en was een radiobewerking van H. G. Wells' sciencefictionroman met dezelfde titel. Welles wilde zijn hoorspel zo realistisch mogelijk maken. Het 60 minuten durende hoorspel bestond dan ook voornamelijk uit nieuwsberichten die verslag deden van de Martiaanse invasie. Dit veroorzaakte grote paniek bij veel luisteraars, die dachten dat Amerika echt aangevallen werd. Welles werd hierdoor in een klap beroemd.

Welles’ bewerking is vermoedelijk het meest succesvolle radiodrama in de geschiedenis.

 

Deze week weer eens een paar leuke foto's gemaakt van mijn kinderen Nicole en Marcel. Nicole hoort binnenkort of ze geslaagd is voor haar examens en Marcel gaat volgend jaar naar het Johannes Fontanus College hier in Barneveld. De kleintjes worden groot!

                     

                              

Terwijl de strijd op Roland Garros voorduurt haalde ik gisteren mijn eigen cup binnen op onze mooie tennisbaan in midden Nederland in de eindstrijd tegen Pieter van de Beek. Op de cup staat nu naast twee keer mijn naam ook die van Piet en Jan twee keer. Degene die hem dit seizoen wint mag hem voor eeuwig op de schoorsteenmantel zetten.

                    

                                                                                     Jan neemt nog iets afstand van de "Doorbrekers"

Na het tennissen vertrok ik razendsnel naar Alphen aan den Rijn waar Wilma al eerder op de middag met de trein naar toe was afgereisd om bij haar broers op visite te gaan. 's Avonds gingen we in Alphen nl. in theater Castellum naar de musical "Herinnert u zich deze nog" over de roemruchte geschiedenis van de zeezender Veronica. Het was leuk om te zien maar zoals al aangegeven meer fictie dan documentaire. Leuk om ook weer wat bekenden uit het zeezendercircuit te ontmoeten terwijl Wilma, die jaren in Alphen aan den Rijn heeft gewoond, weer eigen bekenden tegenkwam. Helaas was de belangstelling matig, maar ja het is ook een beperkte groep publiek die dit onderwerp interesseert. De muziek uit de jaren zestig was in ieder geval heerlijk.

                     

                               The cast van de musical "Herinnert u zich deze nog" op de trap in Lapershoek op de Veronicadag in april

Ons hele weekend stond in het teken van feesten. Vrijdagavond waren we uitgenodigd op de bruiloft van Arjan en Rianne. Na een mooie trouwdienst in de Koepelkerk in Renswoude – vorige keer dat ik hier een DoorBrekers trouwdienst bijwoonde vertrokken de ouders met de kinderen die de ringen moesten aanreiken geshockeert bij de eerste electrische gitaar tonen, maar dit keer ging niemand tijdens het zingen de kerk uit – vierden we feest in de Weistaar in Maarsbergen. Het was een geslaagde avond met een mooie dienst en een swingend feest.

                    

                                                                                     Bruidegom en bruid op de dansvloer

Zaterdag was Nathalie's vriend Joris jarig en vertrokken we naar de Rotterdam area. Eerst nog wat opruimwerkzaamheden in Wilma's binnenkort op te leveren huis in Nieuwerkerk en vervolgens een hapje eten met de jarige in Rotterdam Hillegersberg. Daarna reden we naar Leiden waar we bij een neefje zijn afstudeerborrel bijwoonde in hun societeit. Nou ja, het begin van de borrel want ik denk dat het na ons vertrek aan het eind van de avond nog uren is doorgegaan.

                    

                                                                                     Leendert,zie je het?

Zondagmiddag ging mijn jongste broer Hille met vrouw en kinderen na de Doorbrekers ochtendsamenkomst met ons mee voor een bbq bij ons in de tuin. Het werd een gezellige middag met lekkere hapjes, voetbal, computeren en ontspanning.

                    

                                                                                       Aan de BBQ!

Vandaag is het exact 40 jaar geleden dat op 15 mei 1971 een brandbom werd gegooid op de Mebo II, het zendschip van zeezender Radio Noordzee Internationaal. Na een aantal dagen bleek dat de directie van concurrent Radio Veronica hier achter zat. Veronica directeur Bull Verweij en zijn medewerker in het kwaad Norbert Jurgens  werden Bull V. en Norbert J. en verdwenen vervolgens een jaar achter de tralies.

Je hoort HIER de noodoproepen vanaf de Mebo II met de vraag om assistentie. Vervolgens hoor je HIER het mobilofoon- en marifoonverkeer dat daarna opgang kwam. Hoe de blusboot Volans onder regie van Scheveningen Radio van wal steekt om te helpen blussen en reddingboten en hulpvaartuigen uitrukken. Er wordt gevraagd om uit te kijken naar een speedboot die een brandbom aan boord heeft gegooid. De eerste nieuwsberichten over de bomaanslag kun je HIER beluisteren.

Ik herinner mij nog wel dat deze gebeurtenis een enorme indruk op mij maakte als 15-jarige. Zondagmorgen 16 mei hoorde ik in de kerk van de aanslag dus thuis snel de radio aangezet. De volgende dagen volgde ik het nieuws op de voet en knipte de kranteartikelen over de aanslag uit, die nu onderdeel zijn van mijn archief. Sommigen zijn van mening dat deze actie het einde van de zeezenders heeft ingeluid, maar volgens mij was dit einde gewoon het gevolg van de linkse politiek van het latere kabinet Den Uijl. Zoals toenmalig Tweede Kamerlid Boer Koekoek, een uitgesproken voorstander van de zeezenders, altijd al zei: “Het zijn socialisten….dus niet te vertrouwen”.

Radio Noordzee Internationaal zond nog uit tot 31 augustus 1974 en om niet al te treurig af te sluiten vind je hier nog een copietje van de studioband van het eerste uur van het programma Zondagmiddagtoestanden met Peter Holland en Nico Steenbergen op zondag 7 oktober 1973.

Na zondagmorgen te hebben afscheid genomen van het bruidspaar dat op huwelijksreis ging naar Belize gingen we in Glendale naar de C3 church. Werd Wilma als moeder op deze moederdag toch nog in het zonnetje gezet bij afwezigheid van haar dochters (die overigens wel keurig belden in de loop van de dag). Vervolgens reden we door naar het mondaine Palm Springs in Californie. We checkten voor twee nachten in bij het Royal Sun Inn hotel waar mijn broer Henk en Thalien enige dagen geleden verbleven. Mega goedkoop – ca EUR 30 voor een kamer per nacht – met een mooie pool en goed internet. Zondagavond verkenden we het centrum waar we dineerden en afsluitend koffie dronken bij Starbucks. Terwijl Wilma maandagmorgen lekker bleef uitslapen reed ik om half acht naar Monrovia, een suburb van Los Angeles, waar ik om 10 uur een afspraak had op het wereldwijde hoofdkantoor van World Vision. Ter voorbereiding op het schrijven van mijn scriptie voor mijn Treasury Management opleiding aan de Vrije Universiteit in Amsterdam had ik een afspraak op de treasuryafdeling, die op zeer professionele wijze de treasuryzaken van World Vision wereldwijd afhandelt. Naast het feit dat het nuttig was voor mijn opleiding was het, gezien het feit dat Wilma en ik enthousiaste vrijwilligers zijn van World Vision in Nederland, gaaf om eens op het hoofdkantoor te zijn 's werelds mooiste – christelijke – ontwikkelingsorganisatie met op afstand het grootste kindsponsoringsprogramma ter wereld.

                    

                                                                                     World Vision's wereldwijde hoofdkantoor in Monrovia, CA

Op de terugweg van Monrovia naar Palm Springs werd Wilma's waarschuwing van eerder in de week waarheid. Doordat ik meestal net wat meer gas geef dan de gemiddelde Amerikaan – zoals ze hier optrekken bij een verkeerslicht daar is mijn 83-jarige vader Niki Lauda bij – kwam er uit het niets een politiewagen achter mij rijden die gebaarde te stoppen. We kwamen net bij een parkeerplaats dus daar stopte de agent zijn auto naast mij. Ik kende de waarschuwing dat je niet mag uitstappen omdat je dan een kogel in je body kunt krijgen dus wachtte met mijn handen pontificaal op het stuur tot de agent gebaarde dat ik mijn raampje open moest doen. "Waar ik vandaan kwam, of ik voor business in de USA was, of ik een drivers license kon tonen etc". Vervolgens deelde hij mee dat ik 70 m/h reed waar 65 is toegestaan, dus of ik daar verder rekening mee wilde houden. Nou dat wilde ik wel!

s' Middags gingen we nog even naar de Desert Hill Premium Outlet Store in Cabazon, vlak bij Palm Springs. Als je maar genoeg Tommy Hilfiger shirts koopt voor EUR 20 in plaats van EUR 90 in Nederland dan krijg je vanzelf het idee dat je gratis op vakantie bent.

 

                    

                                                                                     Het blijft verleidelijk!

Om de Amerikaanse bruiloft van zaterdag toch nog een Nederlands tintje te geven had Thalien, het zusje van de bruid een memorystick met eigen nummers meegenomen. Omdat de dj. twee Apple laptops had beweerde hij eerst geen mp3's te kunnen draaien maar nadat we hem hadden uitgelegd dat Microsoft Windows de wereldstandaard is en Apple slechts een B-merk en we dit toch echt wilden horen draaide hij bij.

Bij het eerste nummer leken de Amerikanen eerst hun oren niet te geloven, maar vervolgens vonden ze het nummer "I'm from Holland, where the fuck you from" legendarisch. Toen vervolgens het Pizzalied van Andre van Duin voorbij kwam lagen ze helemaal in een stuip. 

Vandaag trouwden Ben en mijn nichtje Tjarda in Phoenix, Arizona. We waren getuige van een fantastische bruiloft! Op het zgn. rehearal dinner op vrijdagavond hadden we al kennis gemaakt met de familie van Ben. De huwelijksvoltrekking vond plaats "In the bungalow" in Mesa, vlak bij Phoenix. Vervolgens werden er veel foto's gemaakt en daarna was het diner in de tuin van "the bungalow"met een dj. die voor de muziek zorgde. Mijn broer Henk hield een weergaloze "father of the bride speech" voor zijn dochter en haar man met veel herinneringen aan Tjarda's verleden. Daarnaast veel Amerikaanse plichtplegingen maar genoeg tijd om te socializen en te dansen!

                     

                                                                                     Ben en Tjarda geven elkaar hun jawoord

                     

                                                                                     Tjarda en "haar beste Nederlandse vriend" 

                    

                                                                                     Op de foto met de bruid