Author Archives: Albatrosstudio

Onlangs was m'n schoonmoeder jarig maar nu kreeg ik pas de nodige foto's in mijn mailbox dus hier komt een leuke:

                        

                                                                                          De jarige omringd door familie

Vandaag is het exact 30 jaar geleden dat om tien minuten voor elf in de avond poplegende John Lennon voor zijn huis in het Dakota-gebouw aan de 72nd Street New York werd vermoord door Mark David Chapman. Ik weet het nog goed dat dit de volgende morgen in Nederland wereldnieuws was.

In de jaren erna was ik voor mijn werk een aantal malen in New York waar ter nagedachtenis aan John het Strawberry Fields Monument vlak bij zijn huis aan de rand van Central Park werd aangelegd.

Vorig jaar – tijdens een weekendtripje naar NY – wandelde ik er met Wilma nog eens naar toe. Vlak bij de gedenksteen trouwens kon je altijd heerlijk op het terras zitten (en lunchen of dineren) bij de Tavern on the Green maar ik lees nu tot mijn verbazing dat de tent eind 2009 failliet is gegaan en sinds kort weer is geopend als Public Visitors Center.

                        

                                                                                          De gedenksteen voor John Lennon

Vandaag ging de kilometerteller van mijn leasebak door de 100.000 kilometer. Flink wat kilometers in de benen dus sinds ik hem op 19 januari 2009 bij de garage ophaalde.

                        

                                                                                          De kilometertellel hedenmorgen

Gisteravond vond ik in mijn studio nog wat opnames uit de begintijd van Radio Veronica. Eén ervan betreft een opname die in de Veronicastudio's werd gemaakt in verband met het overlijden van Prinses (en oud-Koningin) Wilhelmina. Je hoort hier de presentator een aantal keren dezelfde tekst inspreken met wisselend succes. Ik kan me deze dagen van mijn kindertijd nog goed herinneren omdat ik als 6-jarig jongetje in ziekenhuis Salem in Ermelo lag voor een kleine ingreep, die aanvankelijk een paar dagen zou duren maar uitliep op een drie weeks verblijf. Omdat ik ook tijdens het Sinterklaasfeest in het ziekenhuis lag en persoonlijk van de goedheiligman cadeau's kreeg overhandigd in het ziekenhuis ging ik er van uit dat thuis ook gewoon Sinterklaascadeaus door de schoorsteen naar binnen zouden komen waarmee ik een dubbelslag zou slaan. Maar de Sint had zijn administratie goed op orde. Dus dat werd een tegenvaller.

                        

Zojuist heb ik mijn 10 favoriete plaatjes opgegeven voor de Top 2000 van Radio 2 die in de laatste week van het jaar weer traditiegetrouw wordt uitgezonden. Mijn lijst vind je hier.

Voor de goede orde: Radio 2 geeft het lijstje in willekeurige volgorde weer. Maar mijn absolute nummer 1 is natuurlijk weer A Whiter Shade of Pale van Procol Harum uit de zomer van 1967.

Inmiddels heeft Radio 2 bekend gemaakt dat de nummer 1 positie dit jaar zal worden bezet door Hotel California van de Eagles die ik ook in mijn top 10 heb staan.

Afgelopen weekend waren we naar London maar tot nu toe ontbrak de tijd om dat op dit weblog te melden. Vrijdagavond vlogen we met Ryanair van Eindhoven naar London Stansted. De eerste EUR 54 spaarden we gelijk bij vertrek uit door vlak naast de parkeerplaats van de luchthaven gewoon aan de straat te parkeren. Daarnaast is het sowieso een verademing om Schiphol te mijden met zijn lange rijen en wandelingen voor je de lucht in gaat. In London namen we de Stansted Express naar de stad en de metro naar het Cumberland Hotel bij Marble Arch. Ik had wel lang moeten wachten voordat ik mijn favoriete hotel in het centrum van London voor een acceptabele prijs kon boeken maar enkele dagen voor ons vertrek werd mijn geduld beloond met een aanbieding voor het weekend.

                        

                        

Na onze eerste overnachting wandelden we zaterdagmorgen door de stad die zich langzaam in kerstversiering hult. Via Oxford Street en Soho naar the Eye, the Big Ben, Leicester Square, Covent Garden en via Mayfair terug naar ons hotel. 's Avonds gingen we naar Jersey Boys in het Prince Edward Theatre in Soho. Een musical over Frankie Valli and the Four Seasons. Heerlijk om al die oude liedjes weer eens te horen. Vooral Walk like a man.

Zondagmorgen gingen we naar Hillsong London in het Dominion Theatre midden in het centrum van de Engelse hoofdstad. Altijd mooi om Hillsongdiensten te bezoeken. Door de rookmachines was het lastig foto's maken maar een filmpje wil nog wel lukken.

 

Na nog een wandelingetje door het centrum vertrokken we weer naar Standsted voor de terugreis. Halverwege de zondagavond waren we na een mooi tripje weer thuis.

Gisteren ontmoette ik Chi Coltrane op de radiodag in onze hoofdstad. Terwijl ik Chi en haar manager na afloop naar hun onderkomen op de Veluwe bracht hadden we een interessant gesprek over het geloof en nodigde ik hen uit om vandaag met Wilma en mij naar DoorBrekers te gaan. Ondanks het feit dat ik al snel begreep dat ze als christen weinig met de kerk als instituut op had heeft ging vanmorgen mijn mobiel en zo haalde ik hen op. Intussen regelde Wilma twee translationsets in de tot kerkzaal omgebouwde Veluwehal. Het werd een mooie dienst. Chi sprak na afloop met de nodige mensen die zeer verbaast waren over haar aanwezigheid uiteraard. In de loop van de week gaan we nog een keer gezellig uit eten met z'n vieren. 

                        

Zaterdag kwamen zoals inmiddels gebruikelijk elk jaar midden november weer ruim 300 zeezenderfans uit diverse landen bijeen in Amsterdam om te genieten van de jaarlijkse radiodag. De organisatie had weer een gevarieerd programma samengesteld dat van start ging met een Radio Mi Amigo panel. De sixties kwamen aan de orde met een Radio 390 panel en een interview met nieuwslezer Seve Ungermark van Radio Nord dat voor de kust van Zweden uitzond. Het hoogtepunt van de dag was de herinnering aan het feit dat 40 jaar geleden Radio Noordzee vanaf de Mebo II haar uitzendingen startte. Ten slotte was er een optreden van de Amerikaanse zangeres en songwriter Chi Coltrane die in de jaren 70 de zendschepen voor de Nederlandse kust persoonlijk bezocht heeft.

Het was weer een dag met wat mooie uitspraken en oneliners waarvan onderstaand een bloemlezing:

Bert Bennett: De luistercijfers van Mi Amigo in mei en juni 1974 – die de NOS al dan niet moedwillig kwijtmaakte – waren zo fantastisch dat het eigenlijk maar goed was dat Veronica in augustus toch moest sluiten. Want alleen Noordzee had misschien nog wat luisteraars.

Pieter Damave: Als je voor Tony Berk de techniek deed was het bij Berk zoiets van “ach we hebben nu drie van die kleintjes gehad (singles), doe dan maar eens een grote (LP).

Leo van der Goot: Ferry Maat vond iedereen die geen Ferry Maat heette sowieso maar niets.

Onderstaand wat foto’s. Voor meer foto’s die ik op de ze radiodag maakte klik hier

                         

                        

                        

                        

                        

                        

                        

Vandaag voor mijn opdrachtgever een dag naar Parijs geweest. Relaí met de Thalys uit Antwerpen waar ik gisteravond vast heen was gereden na de avonddienst van DoorBrekers. Maar wat een hondeweer de hele dag in de Franse hoofdstad. Bah! Op de foto's was het even droog.

                        

                        

Ik besef dat ik de laatste tijd wel erg weinig tijd aan dit weblog heb besteed. Dat heeft een aantal oorzaken. In de eerste plaats ben ik met twee opdrachten bezig in het Brabantse land en volg daarnaast een parttime postdoctorale Treasury Management opleiding aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Dus “never a dull moment”. Daarnaast is weblog vaak onbereikbaar – het lukt niet om in te loggen – waarschijnlijk omdat men webloghouders probeert te dwingen naar een betaald account te gaan. Vanmiddag heb ik weer een tentamen (Accountancy en IFRS) en daarna vast weer wat meer tijd om mijn leven te beteren. In ieder geval wil ik een mooie foto uit herfstvakantie jullie niet onthouden. Een dagje vissen in de polder met Marcel en zijn twee klasgenoten Brian en Luuk.