Vanavond waren we naar het Hillsong United concert in het Olympisch Stadion in 020. Met circa 22.000 bezoekers was het concert uitverkocht, nouja het was gratis met een collecte voor de Pinksterbeweging die haar 100-jarig bestaan vierde vandaag. Na het parkeren kwamen we Wilma haar neef Peter tegen met zijn dochter Chantal die we meenamen naar het stadion waar ze met vrienden had afgesproken. We hadden roze polsbandjes thuisgestuurd gekregen voor Veld Vak 3 maar op het veld aangekomen was er free seating. Naast het podium stonden links en rechts twee grote beamerschermen, alleen veel te laag waardoor je ze maar half zag en de teksten zeker niet goed kon lezen. Jammer, want het repetoire van Hillsong is inmiddels zo uitgebreid dat je niet alle songs meer uit je hoofd kent. De muziek was fantastisch, jammer dat er dan halverwege weer zo’n lange toespraak moet worden gehouden in plaats van kort en krachtig de Blijde Boodschap op een pakkende manier te brengen. Op een gegeven moment had de zanger het over "jullie stad Amsterdam" waarop wij elkaar alle vier aankeken en heel hard "Nee hoor" gilden. Toen het concert het einde naderde wachtten we vol verwachting op Take It All en natuurlijk kwam die. Het stadion schudde van de jumpers. Na een bezoek aan het toilet – waar je in het donker met het licht van je mobiel de pispot moest zien te vinden – zag ik in het stadion nog een groot aantal DoorBrekers. Na afloop nog even een meet and greet met Joram en zijn moeder en tante en daarna weer huiswaarts naar Nieuwerkerk. Nathalie en haar vriendin Esther wilden nog Maccen maar we reden hard zingend elke McDonalds per ongeluk voorbij tot we bij de laatste aankwamen die net de deuren sloot.

                         

                                                                         Wilma, Esther en Nathalie             

                         

                                                                          Hillsong United             

Als je in Google zoekt naar "DoorBrekers" zie je dat na de eigen site van DoorBrekers al heel snel wordt verwezen naar mijn site: Albatrosstudio en omgeving. Onlangs bracht dit Peter Paauwe – onze voorganger die dit ook al was opgevallen – tot de uitspraak: "volgens mij zorg je dat in elk weblogje van je een keer het woord DoorBrekers voorkomt of het nou wel of niet iets met je belevenissen van dat moment te maken heeft". Los van het feit dat dit niet het geval is – maar ik inderdaad wel vaak schrijf over onze leukste kerk van Nederland – schijnen er wel mogelijkheden te zijn "om jezelf omhoog te werken" in Google met het plaatsen van "tags", maar voor mij is dit klok en klepel, geen idee dus. Ook krijg ik regelmatig spam in mijn mailbox met voorstellen om tegen betaling "hoger in Google te komen" maar het woord albatrosstudio heeft geen concurrentie. In Mexico is iemand eigenaar van de domeinnaam met .com.mx maar zelf ben ik tevreden met de extenties .nl en .eu.

Dat brengt me trouwens nog op iets anders. In de statistieken van mijn provider is te zien hoe mensen op mijn website komen. Van welke site ze naar mij linken maar ook met welke trefwoorden en trefzinnen ze binnenkomen. En daar blijkt elke maand weer dat de websites waarvan men doorklikt naar mijn website vaak "zeezender gerelateerd" zijn maar het trefwoord waarmee men binnenkomt vanuit zoekmachines zoals Google is in de meeste gevallen "striptease". En dat is lachen want dan is men vast teleurgesteld of mogelijk verrast omdat men terecht komt bij een weblogje dat ik onder deze titel plaatste op 22 juli 2005. Kijk maar hier en klik vervolgens op "striptease"   

Al wekenlang langt schuiven externe harde schijven heen en weer tussen Leenard Fieret – die een DVD maakt van onze bruiloft – en mij omdat ik hem de bestanden wil aanleveren die met de Sony camera’s van Ben Meijering en mijzelf zijn gemaakt tijdens de bruiloft van Wilma en mij. Op een of andere manier echter lukte het steeds niet om de ruim 4 gig grote bestanden van de inzegening op de 500 gig harde schijf te krijgen terwijl de files van de burgerlijke huwelijksvoltrekking en van het concert ’s avonds wel met succes naar deze externe schijf zijn gecopieerd. Maar vrijdagavond heeft Ben Meijering de oorzaak aangegeven. De harde schijf is geformaat in FAT32 als file system (waarmee Leenard werkt met zijn Apple computer) waardoor bestanden groter dan circa 4 gig niet erop kunnen worden gecopieerd. Het bestand moet derhalve gesplitst worden. Afgelopen vrijdagavond hebben Ben en ik meerdere videosplitters gedownload en er uiteindelijk eentje gevonden die het leek te doen. Daarmee ben ik vandaag maar eens gaan stoeien omdat je in vele outputformaten en stretchmodussen (?) de output kunt opslaan. Omdat het proces bij 4 gig uren in beslag neemt ben ik maar gaan oefenen met een klein stukje uit de kerkelijke inzegening in de dienst van DoorBrekers en wel het gedeelte dat gaat over het onderwerp "hij kan altijd nog een pilletje innemen".

Vandaag valt op 28.000 adressen in Barneveld en omgeving deze DoorBrekerskrant met uitnodiging in de brievenbus. En vanaf deze plek willen Wilma en ik JOU ook graag uitnodigen voor 16 september 16.30 uur in de Veluwehal in Barneveld bij DoorBrekers. Een vooruitblik op dit filmpje.

En vooruitlopend op dit spetterende DoorBrekersfeest gaan we eerst zaterdagavond daarvoor bij Hillsong jumpen in het Olympisch Stadion in 020.

Vanmorgen las Wilma mij dit artikel voor uit het juli/augustus nummer van het Maandblad Psychologie waardoor ik gelijk een deja-vu kreeg. Tijdens mijn bezoek aan China in maart plaatste ik uit ons hotel in Beijing op 4 maart deze weblog. Leek een onschuldig bezoekje maar daaraan was hetzelfde vooraf gegaan als aan het gebeurde in het onderhavige artikel. Op het Tiamenplein had een aardige studente ons meegenomen om een theehuis te bezoeken. In een ceremonie zouden we een aantal Chinese theesoorten proeven. Wel kregen wij de prijslijst onder ogen waaruit bleek dat de kosten een kleine drie Euro per kop bedroegen waarna we vooraf bedongen dat we zelf zouden kunnen bepalen wanneer we zouden stoppen. Na drie kopjes per persoon ging de “thee-madame” zoveel kruiden mengen (voor nieuwe kopjes thee) dat we het niet meer vertrouwden en meedeelden te stoppen. De Chinese studente echter legde ons uit dat NU stoppen veel ongeluk zou brengen in de rest van ons leven want men moest minstens 7 of 9 kopjes drinken. We hielden echter vol het zo genoeg te vinden, maar ze bleef aandringen waarna wij een geweldige ingeving kregen waarom drie kopjes voor ons voldoende was. We vertelden dat we christenen waren en drie kopjes dronken voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, de Drie-eenheid dus dat het in onze cultuur juist geluk zou brengen en meer kopjes ongeluk. Nou ja, als dat dan zo was moesten we maar afrekenen. We rekenden op circa  25 Euro (omgerekend) maar er verscheen een rekening  van Euro 62,=  inclusief “zaalhuur”, “service” en “taxes”. Omdat er wat stevige jongens in de gang stonden waar we langs waren gelopen had ik het liefst maar snel afgerekend maar Gerard Sr. wilde hier niets van weten. “20 Euro or we call the police” zei hij. We trokken wat geld tevoorschijn en legden dat op tafel. De aardige juffrouw trok haar creditcard en meldde dat zij – als arme studente- dan moest bijbetalen in de hoop dat wij de rekening toch volledig zouden voldoen. Toen dat niet bleek te gebeuren omdat het ons duidelijk was dat ze in het complot zat ontpopte ze zich als bitch en meldde dat wij vast niet zonder creditcards reisden. We logen dat we die in het hotel hadden gelaten en legden nog wat laatste munten bij het bankpapier waardoor het circa 15 Euro werd verlieten de zaal.  We wisten niet hoe snel we de trappen af moesten rennen naar beneden en vlogen de straat op zonder verdere gevolgen.

                  

                                          Theedrinken in een Chinees Theehuis

Vandaag gingen we in het kader van de familiedag van Wilma naar het Spoorwegmuseum in Utrecht. Naast onze familie veel gezinnen die gezellig een dag naar de geschiedenis van de trein kwamen kijken maar ook net als op een zeezenderdag de nodige mannetjes met monomane trekken die elk boutje en schroefje van elke locomotief bestuderen. Ondanks het feit dat mijn vader zijn hele leven bij de Nederlandse Spoorwegen heeft gewerkt kon ik mij maar heel vaag een eenmalig bezoek heel erg lang geleden herinneren. We wandelden gezellig tussen de treinen en deden wat activiteiten waarna we bij Rick en Mari die de familiedag organiseerden de dag afsloten met een heerlijke chinese maaltijd.

                         

                                                        Wilma neemt de Orient Express             

                          0

                                                        Ik herinner me ze allemaal nog….               

Update foto’s op deze link

Vanmiddag was ik op uitnodiging van ex-Veronica technicus Juul Geleick te gast in Loosdrecht waar de uitzending van Veronica 675 AM (ironisch genoeg de oude middengolffrequentie van destijds concurrent Hilversum 3) plaatsvond ter herinnering aan het einde van de zeezenders voor de Nederlandse kust op 31 augustus 1974. Naast oude banden van Radio Veronica werd tussen 12 en 17 uur live uitgezonden door diskjockeys van toen Eddy Becker (“de man met de wekker”), Cees van Zijtveld en Robbie Dale. Ook Hans van Velzen die tot het einde van Veronica als technicus op het zendschip de Norderney actief was kwam langs evenals technicus Ruud Westbroek uit de Hilversumse studio. Op de bekende Veronicawijze werd het uiteraard weer een gezellig samenzijn. Hier zie je een filmpje van Robbie Dale van vanmiddag. Later dit weekend zal ik nog een programma van Robbie Dale hier online zetten waar je hoort hoe het vroeger klonk vanaf zee. Op de website van de Stichting Norderney lees je meer over hun activiteiten.

                          0

                                                               Adje Bouman en Eddy Becker

                          0

                                                               Ad Bouman en Cees van Zijtveld

                          0

                                                                     Ad, Cees, Juul en Robbie Dale

                          0

                                                        Adje Bouman, Juul Geleick en Robbie Dale               

De 31e augustus doet velen herinneren aan de tragische dood van Lady Di in 1997 in Parijs maar voor de ware zeezenderliefhebber is 31 augustus ook de "sterfdag" van de zeezenders voor de Nederlandse kust. Na goedkeuring door het parlement ondertekende de Nederlandse overheid het Verdrag van Straatsburg waardoor medewerking aan zeezenders illegaal werd met als gevolg dat Radio Atlantis, Radio Noordzee en -de bekendste- Radio Veronica hun uitzendingen op 31 augustus 1974 staakten. Klik op de afbeelding hieronder en hoor het dramatische Veronica afscheid rond 18.00 uur. Als je meer wilt horen of downloaden van deze dramatische dag dan kan dat op de site van Hans van Dijk

© Juul Geleick – Stichting NorderneyRob Out (+) Veronica pionierStudio a/b van het zendschip Norderney © Douwe DijkstraRegelmatig worden er officiele herdenkingen door oud-Veronicamedewerkers georganiseerd zoals in 1999 en in 2004. Bij de eerste gelegenheid werd op zondagmiddag 22 augustus het nieuws gelezen door Arend Langenberg die tot grote hilariteit van de aanwezigen een bericht voorlas over een grote brand in een kippenfarm in Withuizen op de Veluwe waarmee hij een parallel trok met met het feit dat in 1966 het ANP een fake-bericht uitzond over deze brand dat een uur later door Veronica werd overgenomen in haar nieuwsuitzending. Hiermee werd aangetoond dat Veronica onder het mom van vrije nieuwsgaring gewoon het ANP nieuws jatte. Van deze Arend Langenberg parodie hoor je hier de opname. Op 26 augustus 1974, in de laatste week dat Radio Veronica vanaf zee uitzond, was Harmen Siezen te gast bij Tineke waar hetzelfde onderwerp te sprake kwam en dat hoor je hier.Wat er vandaag gaat gebeuren ter herdenking lees je hier. Vanavond hoop ik wat foto’s van deze bijeenkomst hier neer te zetten.

Vandaag vierden we de 50e verjaardag van Gert Cardol. Om 7.15 uur verzamelden Wilma en ik met een twintigtal anderen zich bij Chinees restaurant Chinese Muur in Putten om vervolgens met een bus voor te rijden bij de familie Cardol in Ermelo waar een totaal verraste Gert voor het raam verscheen bij onze toeterende aankomst. Abraham stond al in de tuin want Gert werd heden 50 jaar. Nadat de familie Cardol zich bij ons in de bus had gevoegd reden we via de Dijk van Lelystad naar Enkhuizen naar Texel waar we door een gids werden rondgeleid over het eiland. Tussen de middag lunchten we op het strand waarna alleen de echte mannen zich waagden aan een duik in de Noordzee. Door de sterke stroming mochten we er maar tot onze middel in van de reddingsbrigade. Om 15.30 uur voeren we met de boot terug naar het vaste land en keerden vervolgens terug op de Veluwe. In Putten wokten we bij de Chinese Muur (het restaurant waar ooit iemand werd vermoord waarna wij toentertijd in Ermelo spraken van "Bami Pang Pang"). Thuis bij Gert en Nora werd het feestje vervolgens voorgezet waarna wij voldaan huiswaarts keerden. Welkom bij de 50+ groep Gert en op naar de 100!

                         

                                                                        De jarige arriveert op Texel

                          0

                                                                        Koud he ….

Vanavond hebben we na het diner even de tuin onderhanden genomen. Eerst voor, daarna achter. Ook hier geldt de 80/20 regel. In 20% van de tijd is het voor 80% gepiept. Het rechtopzetten van alle grassprietjes daar doen wij niet aan! Inmiddels ziet alles er dus weer keurig uit.

                         

                                                    Het betere snoeiwerk