Afgelopen avond ging ik met zeezendervriend Anne, bij wie ik eerst lekker pizza had gegeten, naar een concert van Kees Kraayenoord en zijn band in Ede. Het gebouw heette “de Ark” hetgeen Kees inspireerde tot de weergaloze openingszin: “Jullie zijn toch wel allemaal twee aan twee binnen gekomen?…..waar zitten de olifanten?” De avond kon niet meer stuk. Twee uur prachtige liederen van ballad tot rockmuziek aan elkaar gepraat door Kees met pakkende teksten, gebeden en getuigenissen. De hele zaal kende de twee CD’s van Kees “This is my cry” en “Broken” uit het hoofd. Eén van mijn favorieten blijft Come. (In deze link overigens door een andere uitvoerende). In de pauze gingen diverse mensen, na de indringende oproep van Kees, zich melden bij World Vision om een kind in de Derde Wereld te sponsoren. Een bijzondere avond die voor een snelle herhaling vatbaar is.
Wat ga jij laat naar bed zeg!
beter een late logger… als geen logger… en het was dus duidelijk mooi…
Was een prachtige avond, ben echt geraakt Douwe bedankt.
vr.gr.anne
jaaa maakt niet uit als ’t een keer laat wordt… hij moest zn vreugde kennelijk nog ff kwijt 😉
weer een mooie foto..!!
groetjes en GB..!!
Zo was het Anja. Na een bezoekje aan Kees kan ik het niet laten gelijk nog even een logje te maken al is het nacht. Met één van zijn CD’s op de achtergrond.