Vanmorgen vierden wij in de kerk het Israëlische Loofhuttenfeest als afsluiting van een weekend met dit thema. In de kerk was een loofhut gemaakt waar een groot deel van de kerkgangers onder zat. De Israëlieten herdenken met dit feest enerzijds de primitieve omstandigheden waarin zij veertig jaar door de woestijn trokken en vieren anderzijds het feit dat de oogst weer binnen is. We leerden en zongen een aantal Hebreeuwse liederen en de voorganger sprak over (klik op de link) Johannes 7 “Jezus op het Loofhuttenfeest” Toen de voorganger even alle feestdagen samenvatte voegde mijn zoontje Marcel (6) daar tot hilariteit van de mensen in onze omgeving het Sinterklaasfeest aan toe. “Ja toch pap?” Na de dienst werd de kerkzaal snel verbouwd en dronken we koffie in de loofhut terwijl een aantal mensen al het meegebrachte fruit in bakjes deed om ’s middags door kinderen te laten bezorgen in een bejaardenhuis in de buurt.
mooi verhaaltje. Wel je bord even leegeten!
Bekende namen klinker in het hoofd, herrineringen komen boven.
Erg mooi dat je een contact na zoveel jaar nog hebt. vr.gr.anne
Leuk om dit stukje te lezen.
I fully agree with previous comments, very nice little story and a couple of good photos from the past. Even the recent one turned out quite acceptable in the end. Really nice that you have been able to stay in touch with “Maurice” (Michel) throughout all these years.
Erg leuk nog iets terug te zien van Maurice.Blijkbaar halen de echte zeezenderfans de oude banden echt nauw aan.Mooi !
Het is goed om op zijn tijd weer eens stil te staan bij de zegeningen die wij ontvangen. vr.gr.anne