In het voorjaar van 1976 – ik was net 20 jaar – deed ik eindexamen voor het HEAO diploma. Omdat ik voor bedrijfseconomie een 6- kreeg in plaats van de minimaal vereiste 6 volgde er in oktober een herexamen waarmee alles op z’n pootjes terecht kwam. Aangezien ik de oproep voor 14 maanden militaire dienst vanaf 4 januari 1977 al in mijn bezit had was er enige tijd te overbruggen. Mijn buurman regelde dat ik een paar maanden kon werken bij Ridder Machinefabriek in Harderwijk. De personeelsman – wijlen Stijlen – legde mij de eerste dag nog uit hoe goed het was met een HBO diploma voor je daarmee echt aan de slag zou gaan nog even "aan de basis te hebben gewerkt tussen het werkvolk". Over het feit dat hij op mijn laatste loonstrook een paar gulden inhield omdat ik een keer door een lekke fietsband tien minuten te laat was gekomen wil ik het hier niet hebben. Acht uur lang productiewerk per dag, aan grote machines waar stalen platen werden gesneden, gebogen en gestanst. De koffiepauze, lunchpauze en theepauze werden aan- en afgekondigd door een zware zoemer. In de kantine aan diverse tafeltjes dronken we koffie en thee en aten de lunchbox leeg. De verhalen gingen altijd over dezelfde onderwerpen, een paar jaar daarvoor reeds bezongen door Gerrit Dekzeil: "Geld, drank (het woord "comazuipen" bestond nog niet) en lekkere wijven, dat is het waar het in het leven omgaat". Tegen de kerst zaten we weer in de kantine aan de lunch. De in overall gestoken collega’s aan mijn tafeltje bediscussieerden of ze als kerstpakket dit jaar een vlees- of kippakket hadden besteld. Nietsvermoedend vroeg ik hoe je dit kenbaar had moeten maken. Ze legden mij uit dat je dit bij personeelzaken kon opgeven maar vandaag was de laatste datum voor een keuze. Tegen het eind van de lunchpauze ging ik de trap op in de kantine die naar de kantoren leidde en liep naar de kamer van de heer Stijlen. "Zeg het eens" zei (wijlen) Stijlen. "Ik heb nog niet opgegeven of ik als kerstpakket een vleespakket of een kippakket wil" antwoordde ik. "Klopt" antwoordde Stijlen zonder een spier te vertrekken: "Wat kan ik voor je noteren?". Ik bestelde een vleespakket en Stijlen noteerde dit op een kladblok dat op zijn bureau lag. Toen ik de trap naar beneden weer afging keek iedereen in de kantine omhoog en bulderde van het lachen. Ik zakte bijna door de trap heen!
Waren jullie die twee die onder invloed over de Kleiweg kropen?
Waar heb je die paddo’s trouwens in Gouda gekocht? Bij de AH op de markt?
Eigenlijk waren we gewoon naar Vidocq Hans. Prima tent voor een betaalbare prijs.
Van het eten van teveel “paddo’s” van het type op de foto kom je zeker ik hogere sferen terecht. En wel “forever”. ’t lijkt wel een bedrijf, jullie relatie, met verbeterpunten, doelstellingen. Waar is de romantiek?
Ben
Grapje Ben, maar wel veel leuke reacties op gehad. Is het nog uit te houden op de Canarische weilanden? Wij pakken van het weekend de spullen voor een Oostenrijk-tripje waar het ca vijf graden is, maar we gaan lekker wandelen.
Jullie beiden veel plezier gewenst in Oostenrijk, Douwe en Wilma. En veel romantische momenten gewenst.
Wij genieten nog een aantal dagen van warm Gran Canaria. Ik luister hier regelmatig naar Holland FM, die ook het Novum nieuws uitzendt Zojuist hoorde ik dat ’t vannacht rond ’t vriespunt zal zijn in NL, en dat terwijl we hier liggen te bakken in de zon…
Groeten
Ben
Vidocq is een prima tent, net om de hoek bij mijn werk!
Groetjes Hans
Kleine correctie: “Geld, drank en lekkere wijven” werd destijds op de plaat gezet door Gerrit Dekzeil, een minder bekende telg uit de Wim T. Schipper-familie. (Bedankt Frank, is inmiddels aangepast, Douwe)
Ha Douwe,
EEn smakelijk verhaal zo voor de kerst, het heeft ertoe bijgedragen dat zo iets je niet meer is overkomen. vr.granne
Heel herkenbaar!