Aan alles komt een eind. Ook aan een super vakantie op Corsica en aan de Cote d’Azur. Vanmorgen hebben we op camping California in Pinarellu afgebroken en ingepakt en inmiddels zitten we in het Best Western Hotel van Bastia. Geen eigen gemaakte salades meer, geen mieren en wespen meer, geen gaten in de grond als toilet of op de wc-bril staan etc. Morgen vroeg varen we naar Nice en zijn we van plan naar midden Zwitserland door te reizen en vrijdag naar het centrum van de wereld Barneveld City. Op deze laatste vakantie dag heb ik toch nog zekerheid gekregen over de betekenis van Ca Plane Pour Moi nadat Leendert en Marjo twijfelden. De sprekend op DoorBrekers Johan Versendaal lijkende Miles van de camping in Pinarellu vertelde gedecideerd dat de letterlijke vertaling "ik vlieg" is, maar de uitdrukking betekent "het gaat me voor de wind". Dus vanavond toen de pincode van mijn creditkaart werkte zei ik tegen de ober "ca plane pour moi" waarop hij gelijk "Plastic Bertrand" zei en we samen nog even het refrein zongen.

                        

                                                                                                Bastia’s oude haven

                        

                                                                                                Bye bye Corse

Donderdagmorgen startten we een tripje naar de Corsicaanse hoofdstad Ajaccio. Volgens de TomTom zou het enkele reis ruim twee uur rijden zijn. Al snel dacht ik echter aan de woorden van Bert Hiemstra bij DoorBrekers anderhalve week geleden op de zondag dat we vertrokken die toen zei: "het is niet zomaar even een rondje om het eiland Douwe". Toen we na 3,5 uur – inclusief de nodige pauzes – voornamelijk door de bergen rijdend uit de parkeergarage in het centrum van Ajaccio stapten overviel ons een enorme warmte en een tropische wind. In de auto had de thermometer al een buitentemperatuur van 43 graden aangegeven maar dat lijkt je dan op zo’n moment onwaarschijnlijk. Het bleek echter de warmste dag van het jaar in Ajaccio te zijn met uiteindelijk 43,3 graden. Na een koud drankje besloten we, in de wetenschap dat onze tandenborstels toevallig in de auto lagen, maar een schone onderbroek te gaan kopen bij de locale Zeeman en een hotel te gaan betrekken. Daardoor konden we ook de hele avond verder in Ajaccio vertoeven waar we heerlijk aten bij een locaal restaurant. In de kerk naast het restaurant oefende het locale mannenkoor al kerstliederen, de tegenstelling kon niet groter zijn! Vrijdag reden we rustig terug naar onze camping in Pinarellu, in de omgeving van Porte Vecchio. Ook aan deze kant van het eiland neemt de warmte inmiddels flink toe.

                        

                                                                                                Business as usual

                        

                                                                                                Op naar het strand

                        

                                                                                                In Sartene

                        

25 jaar geleden – in de zomer van 1984 – lag op de Noordzee het zendschip de MV Communicator van zeezender Laser 558. Regelmatig werden – o.a. door Leendert en Marjo, waar we vorige week op bezoek waren – boottochten georganiseerd naar het zendschip waarbij bezoekers aan boord konden gaan om het schip, de zenders en de studio’s te bezichtigen en de dj’s te ontmoeten. Tijdens een van deze trips, op 23 juli 1984 dus vandaag exact 25 jaar geleden, maakte een van de bezoekers een aantal interview’s met de dj’s, waaronder Rick Harris en Charlie Wolf, die je hier kunt horen. Veel luisterplezier en greetz vanaf de camping op Corsica (43,3 graden)!

Donderdag zijn we overgestoken van Nice naar Corsica, een boottocht van ruim 5 uur. Alles zeer stabiel dus geen zeeziekte aan mijn kant. Na een nachtje in het Best Western Hotel van Bastia zochten we vrijdag een leuke camping ("contradictio in terminis" zou ik vroeger zeggen) aan zee en die vonden we in Pinarellu aan de zuidkant van dit Franse eiland. Het is overal loeidruk behalve op het strand van onze camping.

                        

                                                                                                De tent staat weer

Vandaag, zondag, reden we door het Corsicaanse binnenland. Af en toe stapten we uit de auto om het natuurschoon te bewonderen of voor een consumptie. Vanmorgen zochten we nog een Eglise Evangelique maar die kwamen we niet tegen. Misschien zien we er van de week ergens eentje voor volgende week.

Terwijl Leendert en Marjo woensdag aan het werk waren bezochten we eerst het Italiaanse stadje Seborga, dat tevergeefs getracht heeft een ministaatje a la Andorra te worden. In 1983 (en later) was ik hier ook al eens toen hier de studio’s van Radio Nova, dat uitzond voor bewoners van de Franse Riviera, waren gevestigd. Daarna gingen we naar Menton en wandelden wat door de stad en over de boulevard. ’s Middags natuurlijk weer in het heerlijke zwembad van Leendert en Marjo en ’s avonds aten we met z’n vieren in Antibes.

                        

                                                                                                Het historische Seborga

                        

                                                                                                Het kan opnieuw slechter….

                        

                                                                                                Mobiele telefoons uit….

Na zondagavond de sleutels te hebben overhandigd aan de tijdelijke bewoners van ons huis vertrokken Wilma en ik als start van onze zomervakantie naar Hirschberg in midden Duitsland. Na een goede nachtrust in Hotel Krone zetten we maandagmorgen vroeg de reis voort naar onze "Cote d’Azur vrienden" Marjo en Leendert in Vallauris. In Zuid-Duitsland en Zwitserland af en toe een regenspatje maar zodra we met enige vertraging door de Gotthard tunnel waren scheen aan de andere kanten van de alpen een stralende zon. Rond kwart over zeven stonden we voor de poort van onze gastheer en gastvrouw en belden met onze mobiel uit de auto dat het hek open kon, ons niet realiserend dat ook zo’n hekwerk gewoon een bel heeft om aan te bellen. Maar verder hebben we ook geen vrienden met poorten, hekken of oprijlanen, dus vandaar waarschijnlijk. Het weerzien was na een jaar allerhartelijkst. Na de nodige verhalen, versnaperingen en een heerlijke maaltijd stapten we in bed in het ons inmiddels bekende vakantieverblijf. Vandaag is het 14 juli, de Franse Nationale Feestdag, dus heeft iedereen vrij. We vermaken ons prima bij het zwembad en gaan straks even Vallauris verkennen.

                        

                                                                                                Het kan slechter….

                        

                                                                                     Rechtstreeks vanaf de Cote d’Azur…..

Vanmiddag ging ik met Marcel en zijn vriend Brian vissen in de flevopolder op een plaats waar ik zelf 40 jaar geleden al viste. De eerste uren hadden we de nodige regenbuien maar later werd het droger. Terwijl Brian na uren nog niets had gevangen stond ik op twee punten (=vissen) en Marcel op vier. Net toen we van plan waren om te gaan verhuizen naar een andere plek ving ik met mais een grote vis waarvan we geen idee hadden wat voor soort het was. De heren vonden het vijf punten waard. Omdat we hadden besloten tot de schemering door te vissen kwamen we zo laat bij de McDonalds dat deze al gesloten was. Maar de McDrive bracht uitkomst. Al met al was het een gezellige vispartij met mijn zoon, die de laatste dag dat hij donderdag nog naar school moest vast niet echt uitgeslapen was.

                        

                                                                                                Vissers onder elkaar

                        

                                                                                                De 5 punter!

Vanavond organiseerden Wilma en ik een BBQ bij ons in de tuin voor mijn BAM-collega’s waar ik vrijdag na negen maanden afscheid van ga nemen. Het was rezue gezellig. Na een lovende toespraak van mijn opdrachtgever Richard kreeg ik stapel cadeau’s met name voor op de camping binnenkort. Het weer was wat wisselvallig maar van onze partytent in de tuin hadden we al meer plezier gehad tijdens (regenachtige) bbq-s deze zomer.

                        

                                                                                                Geanimeerde gesprekken

Vandaag – zondag 5 juli 2009 – gaat in Museum RockArt in Hoek van Holland de expositie 50 Jaar Veronica van start. Hier zie je de promotiefilmpjes met Tineke en Jan van Veen. Wat in 1959 als een avontuur begon is tot op de dag van vandaag niet meer weg te denken uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. In dat jaar besloot een groep radiohandelaren om muziek afgewisseld met reclameboodschappen te gaan uitzenden vanaf een schip op zee. Dit avontuur mondde uiteindelijk uit in Radio Veronica.

Voor de liefhebbers hier alvast een deel van de Tipparade met Rob Out op 5 juli 1969 – vandaag exact 40 jaar geleden – en als je alleen de ontknoping wilt horen luister je hier!

In 1984 bestond Veronica – toen deeluitmakend van het vaderlandse omroepbestel – 25 jaar. Op Hilversum drie werd toen een vijfdelige documentaire uitgezonden over dit 25-jarig bestaan. Deze vijf delen ga ik de komende weken hier online zetten. We beginnen bij het begin: Het ruime sop

Tussen twee samenkomsten van DoorBrekers door reed ik naar Hoek van Holland voor de opening van de expositie 50 jaar Veronica door minister Ronald Plasterk van OCW. Ondanks het feit dat hij nu PvdA minister is demonstreerde hij in 1973 op 16-jarige leeftijd voor het behoud van Veronica in Den Haag zo vertelde hij in zijn speech waarvan je een deel hier ziet. Daarna werd de officiele openingshandeling, het wegtrekken van een gordijn voor de nagebouwde Veronica studio aan de Zeedijk, door de minister verricht. Je zit dat op dit filmpje.

                        

                                                                                            Minister Plasterk tijdens zijn speech

                        

                                                                                            Jan van Veen in de Zeedijk spreekcel

                        

                                                                                            Ad Bouman in de Zeedijk studio

                        

                                                                                           Wie is die man toch?

Na gezellig te hebben gebabbeld met vele vrienden uit het zeezendercircuit reed ik rond 16.00 uur uit Hoek van Holland terug naar de Veluwe en ging nog even naar de laatste avonddienst voor de zomervakantie van DoorBrekers.

Hier vind je een fotoalbum van de opening van de expositie 50 jaar Veronica