Vrijdag ga ik een week naar China. Geen idee of je daar kunt internetten, dus of ik deze website kan bijwerken. In Peking, waar we eerst 5 dagen heen gaan is het momenteel 9 graden. Hier zie je onze vliegtijden.
Vandaag gingen Wilma en ik met Marcel een dagje naar Rotterdam. Eerst even langs Wilma haar huis en toen door naar de Euromast. Marcel had al vliegtuigjes meegenomen on die van de Euromast af te laten vliegen en dat werd een groot succes. Ook bellenblazen vanaf de Euromast – wat Wilma al eerder op kinderverjaardagen had gedaan – was een groot succes.
Bellen blazen vanaf de Euromast
Vervolgens gingen we naar de tegenover de Euromast liggende pannenkoekenboot. Ongeveer 2,5 uur varen door de Rotterdamse Haven onder het genot van onbeperkt pannenkoeken en ijs en met de kleurplaten op je tafel.
Op de pannenkoekenboot
Varen door Rotterdam
Tot slot gingen we langs het Feijenoordstadion de Kuip. Bij de Euromastwinkel hadden we voor Marcel al een PSV-shirt gevraagd maar de mevrouw achter de kassa zei: Die zijn hier in Rotterdam wel heel erg duur! Al met al een geslaagde dag.
Maandagmorgen vertrokken Wilma en ik samen met Nathalie en haar vriendin Esmee naar Duitsland om te gaan skieen in het Alpinskicenter in Bottrop. Eerst een lange rij om binnen te komen, daarna omkleden, schoenen halen, skies halen en dat is het zo 11.30 uur voor je je eerste afdaling maakt. Wilma is een ervaren skieer maar ik heb alleen in 1984 een week geskied en daarna een aantal jaren geleden een keer een middagje met collega’s ook in Bottrop. Het ging echter – met de juiste aanwijzingen van Wilma – redelijk goed. Nathalie en Esmee gingen na enige afdalingen per ski met succes snowboarden.
Stilstaan gaat altijd goed
Liggen ook…
Het hele gezelschap
Terwijl we ’s middags wat dronken ontmoetten we Beppie Vliek, mijn buurvrouw van 1984 tot 1991 in Ermelo. Het bijzondere was dat Beppie, die via een link een keer op mijn website was beland, ’s morgens bij het ophalen van de skies en schoenen Wilma – die ze nog nooit had gezien – had herkend van de foto’s op mijn website en toen was gaan rondkijken of ik er dan ook was. Heel bijzonder. We informeerden naar elkaars wel en wee, maar Beppie was door mijn site goed op de hoogte van onze recente belevenissen. Daarna kwam ik Laura die vorig jaar bij World Vision werkte nog tegen. In de loop van de avond gingen we naar ons hotel. Na douchen en even op bed liggen gingen we naar de bar. Het hoogtepunt werd daar de "paar blokjes kaas ofzo" die we bestelden. Een complete maaltijd werd dat met bijbehorende kosten.
Dinsdagmorgen leverden we de jeugd weer af bij het skicenter en gingen zelf naar Gelsenkirchen. Na wat winkelen en lunchen sliepen we een uurtje in de auto op een parkeerplaats bij het Schalke 04 stadion. Vervolgens gingen we naar het Stedelijk Museum van Gelsenkirchen voor de tijdelijke expositie Unter der Linie van Udo Scheel die ons door het VVV was aangeraden, maar interessanter was een permanente expositie over kinetische kunst. Kinetische kunst is een stroming in de kunst waarin beweging centraal staat. Een keur van met name mechanische voorwerpen reageerden op aanraking, geluid of beweging.
Als je op de onderstaande foto klikt zie je het effect van de beweging.
Kinetische Kunst
Op 1 maart start Zip Your Lip van World Vision
Door aids sterft jaarlijks een miljoen kinderen. Nog veel meer kinderen verliezen hun ouders door deze ziekte. In Afrika blijven twaalf miljoen kinderen alleen achter zonder dat iemand voor hen zorgt. Zij hebben honger en zijn alleen! Jij kunt hen helpen, door mee te doen met Zip your Lip. Zip your Lip = 24 uur niets eten. Zelf een b’tje te voelen wat honger is. Je zoekt hiervoor sponsors. De actie kun je houden op je school, met een groep vrienden of alleen. World Vision helpt je om er een geslaagde actie van te maken.
Luister naar de Zip Rap
Voor Valentijnsdag kreeg ik een wel heel bijzonder boek. Om te lezen tijdens mijn vakantie naar China begin maart. Het kost moeite om er niet alvast in te beginnen.
De voorkant van het boek
En de achterkant…..
Onlangs kreeg ik van de school van mijn kinderen een uitnodiging voor de projectweek:
Projectweek
Onze jaarlijkse projectweek staat in het teken van kunst. Van 5 t/m 14 februari a.s zullen we in alle groepen bezig zijn rondom dit thema. Kunst is veelomvattend. Beeldhouwkunst, schilderkunst, architectuur en nog veel meer. We gaan er iets kunstigs van maken in de school. Om al het gemaakte werk te komen bekijken, kunt u terecht op de open avond, die gehouden zal worden op woensdagavond 14 februari, tussen 18.30 en 20.00 uur. Komt u ook ?
Vanavond bewonderde ik de kunstwerken in de school. Het hoogtepunt voor mij was het kunstwerk van mijn zoon Marcel.
De kunstenaar is Marcel Dijkstra
Op 13 december 2006 parkeerde ik mijn auto in het centrum van Barneveld. Ik wilde een parkeerkaartje kopen door te chippen (dringen onze banken immers op aan) maar de parkeerautomaat weigerde. Nu is dit in Barneveld niets bijzonders. Mijn bankpasje werkt in heel Europa feilloos, maar parkeerautomaten in Barneveld weigeren aanhoudend. Omdat ik geen kleingeld had liep ik naar een winkel om de hoek en wisselde geld. Binnen twee minuten teruggekomen zat er al een bon op mijn ruit, zodat ik de parkeerwachter aansprak. Hij zei letterlijk dat "hij het met mij eens was dat als een gemeente parkeerfaciliteiten beschikbaar stelde ze ook moest zorgen dat je normaal kon betalen en dat aan de parkeerautomaten in Barneveld al tonnen Euro’s was besteed om ze deugdelijk te laten werken". Maar de bon doorscheuren deed hij niet, ik moest maar een bezwaarschrift indienden. Dat deed ik per omgaande. Op 18 januari 2007 ontving ik een hele lange brief die ook in een zin had kunnnen worden samengevat. "Volgens jurisprudentie had ik over voldoende pasmunt moeten beschikken en de parkeercontroleur had geoordeeld dat er een redelijke termijn was verstreken waarbinnen ik de parkeerapparatuur in werking had kunnen stellen". Als ik het er niet mee eens was kon ik in beroep gaan bij de belastingkamer in Arnhem. In de bijlage kon ik lezen hoe dit moest maar er zat geen bijlage bij de brief. Toen ik naar het gemeentehuis belde dat de bijlage ontbrak zou deze worden toegestuurd maar ik onving nooit iets en besloot het allemaal op zijn beloop te laten en zeker niet te betalen. Op vrijdag 2 februari zag ik op de parkeerplaats van AH de betreffende parkeerwachter (overigens een buitengewoon aardige man) lopen en vroeg hem naar zijn naam. Hij wist zich het voorval nog te herinneren. We hadden een geanimeerd gesprek over "ik moet handhaven". Hij zou maandag zijn collega’s vragen mij alsnog de beroepsprocedure te sturen, ondanks het feit dat ik zei dat ik er geen interesse meer in had en wel een paar dagen de gevangenis in zou gaan en zeker niet zou betalen.
En wat kreeg ik afgelopen zaterdag in de brievenbus:
"Zo doen wij dat" (klik op de brief voor een vergroting)
Het idee van radio-uitzendingen vanaf schepen op de Noordzee, zoals Radio Veronica van 1960 tot 1974 was afkomstig uit Scandinavie. In 1958 startte in Denemarken Radio Mercur. Na Radio Mercur volgden Radio Nord, Radio Syd en DCR. Vandaag precies 45 geleden – op 7 februari 1962 – zag de Radio Nord Top 20 er zo uit. Van de Scandinavische zeezeenders zijn niet zoveel opnames bewaard gebleven als van de stations op de Noordzee maar ik wil er hier toch een paar laten horen. Je kunt hier luisteren naar Radio Mercur’s programma My fair Lady uit 1958, naar Radio Nord Hitbound Music met Gert Landin op 22 juni 1962 en naar Radio Syd’s verzoekplatenprogramma met Karl Gustav Alfe (de zoon van eigenares Britt Wadner) op 30 oktober 1965. Het zendschip Bon Jour van Radio Nord werd later omgedoopt tot MV Mi Amigo en door o.a. Radio Caroline en Radio Mi Amigo gebruikt .
De MV Mi Amigo
Als je hier klikt hoor je hoe Radio Mi Amigo op 26 maart 1978 de 14e verjaardag van Radio Caroline herdenkt. De opname komt uit het archief van Rob Hudson.
We hebben de smaak te pakken. Het weer was welliswaar iets minder dan gisteren maar vanmiddag gingen we wandelen rond de Reeuwijkste Plassen nadat we vanmorgen een samenkomst bezochten van de kerk van Wilma.
De Reeuwijkse Plassen
Vanmiddag wandelden Wilma en ik om de Zevenhuizerplas bij Zevenhuizen, een kwartiertje rijden van haar huis. Een wandeling van ongeveer vijf kwartier in stralende zonneschijn. Het naaktstrand dat we overstaken had niets om het lijf. Echt een wandeling om vrolijk van te worden, maar dat waren we al. Een aardige mevrouw vroeg of ze een foto van ons moest maken, waardoor mijn vooroordeel over "mensen in het westen van het land" weer wat milder werd.
De Zevenhuizerplas
Samen op de foto