Zaterdag 2 augustus gingen we naar Starkenburger Hutte. Het weer zag er aanvankelijk wat minder uit maar het werd een prima dag. Met de lift gingen we omhoog en wandelden boven de boomgrens naar de berghut. Daarna een lange wandeling terug naar het middenstation.
Berggeiten kwamen ons tegemoet
Boven de boomgrens wandelen
Vandaag – 2 augustus – is het, terwijl wij in Oostenrijk vakantie vieren, precies 50 jaar geleden dat in Scandinavie de eerste Europese zeezender zijn uitzendingen officieel start. Vanaf het zendschip Cheeta 1 voor de kust van Kopenhagen beginnen de reguliere uitzendingen van Radio Mercur voor de Deense luisteraars op 89,5 mHz van de FM-band. Hier hoor je de herkenningsmelodie. Het schip vaart onder Panamese vlag en is eigendom van een Liechtensteins bedrijf. De studio’s zijn gevestigd in Kopenhagen. Meer Scandinavische zeezenders volgen het voorbeeld van Mercur. Een uitstekende website met informatie over deze zenders vind je hier. Tot voor kort had ik in mijn uitgebreide zeezenderarchief slechts weinig opnames van Scandinavische zenders maar daar is onlangs flink verandering in gekomen doordat een groot aantal niet eerder beschikbare opnames aan mijn verzameling is toegevoegd. Van de allereerste dag van Radio Mercur – vandaag dus precies 50 jaar geleden – hoor je hier het programma Succes Gennem Tiderne met Hans Vangkilde dat werd uitgezonden tussen 21.30 en 22.00 uur. In navolging van het succes van Mercur startte in Nederland Radio Veronica haar commerciele uitzendingen vanaf zee op de late donderdagavond van 20 april 1960 vanaf het zendschip de Borkum Riff.
De Cheeta 1, het zendschip van Radio Mercur
Donderdag was de dag van een mega Aha-Erlebnis voor ondergetekende. We reden naar de Aachensee waar ik 40 jaar geleden ook al met mijn ouders en groeiende Bruderschare vertoefde. De beroemde tandradbaan waarmee wij ons destijds als gezin ook verplaatsen brengt nog steeds liefhebbers van het dorp Jenbach naar de Aachensee. Ondanks de matige weersvoorspelling werd het de zonnigste dag van de week. We wandelden langs het meer, lagen in de zon en reden naar Aachenkirchen waar Wilma ooit nog eens is geweest maar haar herinnering hieraan kon niet in de schaduw van de mijne staan. Ik sms’te mijn broer Henk nog even waar ik uithing die gelijk “koud hé” terug sms’te als herinnering aan de zwempartijen van destijds in dit bergmeer.
De Aachensee
Zeker even oud (of jong)
Vrijdag gingen we met een lift van Mieders naar Koppeneck en wandelden naar het klooster Maria Waldrast waar we wat dronken bij de paters en nonnen. Via de Ochsenhutte waar we lunchten gingen we terug naar de lift en vervolgens naar Neustift om wat boodschappen te doen. ’s Avonds bezochten we een concert van de locale Muziek Kapel.
Na een voorspoedige rit door het Duitse Rijk kwamen we maandag aan het eind van de middag in Neustift im Stubaital aan in onze Ferienwohnung. Het weer is wisselvallig maar dat heb je vaak in Oostenrijk. Dinsdag gingen we met de lift naar de Fronebenalm, het Mittelstation naar de Kreuzjoch en wandelden vervolgens naar de Schlickeralm in het zgn. Slick 2000 landschap. Terwijl we aan de Gulashsoep zaten op de Schlickeralm regende het flink, maar even later liepen we weer in de stralende zon via de Panoramasee naar de lift terug. Woensdag klommen we naar de Franz Sennhutte op 2.149 meter. Redelijk weer de hele dag. Toen het op de terugweg een beetje begon te regenen maakte ik van een vuilniszak een regenpak maar de zon schrok hier kennelijk zo van toen ik het aantrok dat hij gelijk weer doorbrak.
Watervalletje onderweg
Evenwichtsbalk in de Alpen
Het was een nat weekend constateerden mijn collega’s vanmorgen. Dat klopte zeker, maar voor ons door het water van de Middellandse Zee en het zwembad in Vallauris aan de Cote d’Azur. Na zaterdagmorgen heel vroeg uit Barneveld te zijn vertrokken vlogen Wilma en ik met Danielle en Nathalie van Dusseldorf naar Nice waar Leendert ons begroette op de luchthaven. Binnen een half uur lagen we – na ook door Marjo te zijn welkom geheten – in het zwembad. Na een voortreffelijke lunch zette Leendert ons ’s middags op het strand van Juan les Pins af waar we in zee zwommen en van de zon genoten. ’s Avonds dineerden we op het strand waarna we nog even genoten van de klanken van Bill Wyman die met een band in het park speelde.
Kopje koffie glazenwasser….
Vervelend, dat zand tussen je tenen
Na als een blok te hebben geslapen was het zondagmorgen al gauw 11 uur voor iedereen zich weer aan de ontbijttafel wist te vervoegen. Inmiddels had Leendert – als voortreffelijk gastheer – voor een andere auto gezorgd omdat zaterdagavond in zijn auto de temperatuur ondanks het bijvullen van koelvloeistof angstvallig hoog bleef. Na de brunch reden we naar Juan les Pins waar de dames wilden shoppen en de heren een terrasje aandeden. Na een jaar is er toch weer een hoop te bespreken wat maar voor een klein gedeelte over zeezenders gaat. Na een afsluitende duik in het zwembad leverde Leendert ons rond 18 uur weer op Nice airport af voor de terugreis. Dat die door vertraging, in eerst Nice en later Dusseldorf doordat er "een persoon op de landingsstrip liep die daar niet hoorde" wat langer duurde dan gepland kon de pret niet meer drukken. Om 1 uur ’s nachts was het in Nieuwerkerk aan den IJssel weer oogjes dicht en snaveltjes toe. Nog een week werken bij Q8 en dan gaan we maar eens met een welverdiende vakantie.
’t Kan slechter
Tijd voor een borrel
Naar de boulevard
Wij zijn een weekendje aan de Cote d’Azur.
Het weer in Nieuwerkerk aan den IJssel
Het weer in Nice
Sterkte!
Deze week kocht ik voor het eerst van mijn leven de Viva (nummer 29). "Viva is een weekblad voor vrouwen die hun eigen keuzes maken" lees ik. "Een eerlijk en openhartig blad, voor diepgang en ontspanning" .Bij een jaarabonnement krijg je een Design Vibrator (in een luxe opbergdoosje), maar die aanbieding liet ik even schieten. In dit nummer een uitbreid interview met Ilona Paauwe, die samen met haar man Peter onze DoorBrekers gemeente leidt. Een aantal weken geleden hoorde ik al dat Ilona twee dagen was gevolgd door de Viva voor een interview en toen ik het daar met Wilma over had kwamen we tot de conclusie dat degene die dat tegen mij had gezegd zich vast vergist moest hebben. Het zou de Eva wel zijn van de EO. Maar het is wel degelijk de Viva waarin Ilona tussen veel werelds vertier de Blijde Boodschap vertolkt.
Het is al weer een aantal dagen geleden dat we op kantoor bij Q8 aan het begin van de middag werden verrast door een verschrikkelijk hard geluid dat het midden hield tussen een enorme donderslag en een grote vrachtwagen die grint stortte. Verbaasd keken we uit het raam en zagen dat een enorme bouwkraan die gebruikt werd voor een 16 verdiepingen hoog appartementsgebouw als een rietje was afgeknakt. Ongelofelijk. Achteraf bleek dat de kraanmachinist, die uit zijn cabine was gesprongen, was omgekomen. De straat werd gelijk afgezet en het gonsde van de politie, brandweer, ziekenauto’s en een traumahelicopter. Van het gebeuren is onderstaande foto het voor ons nog elke dag zichtbare trieste resultaat.
De restanten van een fiere kraan
Het matige weer in Nederland houdt aan, al was het vandaag een redelijke dag. Maar komend weekend ziet er voor ons goed uit! Omdat Danielle en Nathalie beiden zijn geslaagd voor hun MBO opleidingen -resp. Hout- en Meubileringscollege en SPW4 – gaan we komend weekend logeren bij Leendert en Marjo aan de Cote d’Azur. Even poolshoogte nemen hoe het zwembad er bij ligt sinds ons bezoek vorige zomer.
’t kan slechter……
Vanmiddag heb ik een nieuwe opdracht gescoord voor na de zomervakantie. Vrijdag 25 juli loopt mijn huidige opdracht bij Q8 af en aansluitend gaan we met vakantie naar Oostenrijk en Kroatie. Daarna ga ik aan de slag bij een groot – niet beursgenoteerd – bedrijf in Eindhoven met vestigingen op alle continenten! Enige tijd geleden heb ik ook de domeinnaam voor mijn Albatros Beheer & Management BV gereserveerd, dus daar moeten we ook nog een keer iets moois van maken nu "voor jezelf werken" blijkbaar levensvatbaar is.