Vrijdagmiddag waren we in het stadion van Port Elizabeth getuige van de overwinning van Oranje op Brazilie. Wat een belevenis. Na de kaarten bij de KNVB te hebben opgehaald in het Stadium Ticket Center zaten we tussen de vrouwen en vriendinnen van de spelers, zoals de Yolanthe's van deze wereld. Terwijl de spelers inspeelden kon je ze tot op 20 meter naderen. Na de eerste helft had ik er niet veel vertrouwen meer in, maar de tweede helft werd gelukkig uit een ander vaatje getapt en na afloop konden we van de naast ons zittende Brazilianen afscheid nemen met "see you in Rio in 2014".
Ticket Nederland – Brazilie, nu en in 1998
Deze naast ons zittende Brazilianen waren ook al op dinsdag 7 juli 1998 net als ik getuige waren van toen de halve finale tussen Nederland en Brazilie in het Stade Velodrome in het Franse Marseille. Daar was ik toen op uitnodiging van ING Bank, waar ik voor mijn werkgever Samas NV zaken mee deed. Door de huidige complianceregulatie in het bedrijfsleven blijven deze uitnodigingen hedentendage achterwege. Dus deze keer op eigen kosten, maar zonder enige twijfel meer dan de moeite waard.
De Brazilianen vol goede moed voor de wedstrijd
Door de controle het stadion in
Sfeerbeeld in het stadion
"See you in Rio in 2014"
Echtgenotes en vriendinnen van de Oranjespelers
Met deze log viert bij mij de nostalgie hoogtij. Ook ik ben regelmatig met mijn vader naar de Knardijk geweest om samen te gaan vissen. Eerst achterop de brommer, een Batavus en daarna in zijn Opel Record. Ja ja Douwe, “Je wordt ouder papa” zou PK voor ons zingen.
En wat betreft bollenvelden, daarvoor hoef je niet richting Zuid-Holland. In de Flevopolder heb je er genoeg. Werk ze deze week. Jouw kinderen hebben twee weken vakantie? Onze kleinzoon logeert daarom nu bij ons.
Adios Douwe
Salu2
Albert
je vader heeft nooit een daf 33 gehad maar eerst een daf 44 en later een daf 46.