Monthly Archives: juli 2008

Na een voorspoedige rit door het Duitse Rijk kwamen we maandag aan het eind van de middag in Neustift im Stubaital aan in onze Ferienwohnung. Het weer is wisselvallig maar dat heb je vaak in Oostenrijk. Dinsdag gingen we met de lift naar de Fronebenalm, het Mittelstation naar de Kreuzjoch en wandelden vervolgens naar de Schlickeralm in het zgn. Slick 2000 landschap. Terwijl we aan de Gulashsoep zaten op de Schlickeralm regende het flink, maar even later liepen we weer in de stralende zon via de Panoramasee naar de lift terug. Woensdag klommen we naar de Franz Sennhutte op 2.149 meter. Redelijk weer de hele dag. Toen het op de terugweg een beetje begon te regenen maakte ik van een vuilniszak een regenpak maar de zon schrok hier kennelijk zo van toen ik het aantrok dat hij gelijk weer doorbrak.

                         

                                                                  Watervalletje onderweg

                         

                                                                  Evenwichtsbalk in de Alpen

Het was een nat weekend constateerden mijn collega’s vanmorgen. Dat klopte zeker, maar voor ons door het water van de Middellandse Zee en het zwembad in Vallauris aan de Cote d’Azur. Na zaterdagmorgen heel vroeg uit Barneveld te zijn vertrokken vlogen Wilma en ik met Danielle en Nathalie van Dusseldorf naar Nice waar Leendert ons begroette op de luchthaven. Binnen een half uur lagen we – na ook door Marjo te zijn welkom geheten – in het zwembad. Na een voortreffelijke lunch zette Leendert ons ’s middags op het strand van Juan les Pins af waar we in zee zwommen en van de zon genoten. ’s Avonds dineerden we op het strand waarna we nog even genoten van de klanken van Bill Wyman die met een band in het park speelde.

                         

                                                                  Kopje koffie glazenwasser….

                         

                                                              Vervelend, dat zand tussen je tenen

Na als een blok te hebben geslapen was het zondagmorgen al gauw 11 uur voor iedereen zich weer aan de ontbijttafel wist te vervoegen. Inmiddels had Leendert – als voortreffelijk gastheer – voor een andere auto gezorgd omdat zaterdagavond in zijn auto de temperatuur ondanks het bijvullen van koelvloeistof angstvallig hoog bleef. Na de brunch reden we naar Juan les Pins waar de dames wilden shoppen en de heren een terrasje aandeden. Na een jaar is er toch weer een hoop te bespreken wat maar voor een klein gedeelte over zeezenders gaat. Na een afsluitende duik in het zwembad leverde Leendert ons rond 18 uur weer op Nice airport af voor de terugreis. Dat die door vertraging, in eerst Nice en later Dusseldorf doordat er "een persoon op de landingsstrip liep die daar niet hoorde" wat langer duurde dan gepland kon de pret niet meer drukken. Om 1 uur ’s nachts was het in Nieuwerkerk aan den IJssel weer oogjes dicht en snaveltjes toe. Nog een week werken bij Q8 en dan gaan we maar eens met een welverdiende vakantie.

                         

                                                                             ’t Kan slechter

                         

                                                                           Tijd voor een borrel

                         

                                                                               Naar de boulevard

Wij zijn een weekendje aan de Cote d’Azur.

Het weer in Nieuwerkerk aan den IJssel

Het weer in Nice

Sterkte!

                         

                                                              

Deze week kocht ik voor het eerst van mijn leven de Viva (nummer 29). "Viva is een weekblad voor vrouwen die hun eigen keuzes maken" lees ik. "Een eerlijk en openhartig blad, voor diepgang en ontspanning" .Bij een jaarabonnement krijg je een Design Vibrator (in een luxe opbergdoosje), maar die aanbieding liet ik even schieten. In dit nummer een uitbreid interview met Ilona Paauwe, die samen met haar man Peter onze DoorBrekers gemeente leidt. Een aantal weken geleden hoorde ik al dat Ilona twee dagen was gevolgd door de Viva voor een interview en toen ik het daar met Wilma over had kwamen we tot de conclusie dat degene die dat tegen mij had gezegd zich vast vergist moest hebben. Het zou de Eva wel zijn van de EO. Maar het is wel degelijk de Viva waarin Ilona tussen veel werelds vertier de Blijde Boodschap vertolkt. 

Het is al weer een aantal dagen geleden dat we op kantoor bij Q8 aan het begin van de middag werden verrast door een verschrikkelijk hard geluid dat het midden hield tussen een enorme donderslag en een grote vrachtwagen die grint stortte. Verbaasd keken we uit het raam en zagen dat een enorme bouwkraan die gebruikt werd voor een 16 verdiepingen hoog appartementsgebouw als een rietje was afgeknakt. Ongelofelijk. Achteraf bleek dat de kraanmachinist, die uit zijn cabine was gesprongen, was omgekomen. De straat werd gelijk afgezet en het gonsde van de politie, brandweer, ziekenauto’s en een traumahelicopter. Van het gebeuren is onderstaande foto het voor ons nog elke dag zichtbare trieste resultaat.

                         

                                                              De restanten van een fiere kraan

Het matige weer in Nederland houdt aan, al was het vandaag een redelijke dag. Maar komend weekend ziet er voor ons goed uit! Omdat Danielle en Nathalie beiden zijn geslaagd voor hun MBO opleidingen -resp. Hout- en Meubileringscollege en SPW4 – gaan we komend weekend logeren bij Leendert en Marjo aan de Cote d’Azur. Even poolshoogte nemen hoe het zwembad er bij ligt sinds ons bezoek vorige zomer.

                         

                                                               ’t kan slechter……

Vanmiddag heb ik een nieuwe opdracht gescoord voor na de zomervakantie. Vrijdag 25 juli loopt mijn huidige opdracht bij Q8 af en aansluitend gaan we met vakantie naar Oostenrijk en Kroatie. Daarna ga ik aan de slag bij een groot – niet beursgenoteerd – bedrijf in Eindhoven met vestigingen op alle continenten! Enige tijd geleden heb ik ook de domeinnaam voor mijn Albatros Beheer & Management BV gereserveerd, dus daar moeten we ook nog een keer iets moois van maken nu "voor jezelf werken" blijkbaar levensvatbaar is.

Vandaag sprak ik bij toeval weer mijn beide getuigen van ons huwelijk op 12 mei vorig jaar. Als eerste Cees van de Hout op het DoorBrekers zomerfeest. Na een aantal verplichte zaterdagnummers arriveerden we daar rond 16.00 uur. Met veel bekenden en onbekenden was het een gezellig vertoeven aan de Zeumerense Plas. Pannekoeken, bbq-en etc en veel (water-)vermaak voor de kids.

                         

                                                                          Ze waren er weer!

Rond half acht verlieten we feest van DoorBrekers en vertrokken naar de NEM, ook in Voorthuizen, waar ik mijn andere getuige Willem, de manager van Kees Kraayenoord sprak op een acoustisch concert van Kees en enigen van zijn band. Waarschijnlijk doordat afgelopen week het rookverbod van start ging was er geen rookmachine in de zaal en kon ik eindelijk eens wat scherpere foto’s maken.

                         

                                                                  Kees en band bij de NEM

Vanavond leverden Wilma en ik de Kadobon in die ik van Danielle en Ronald voor mijn verjaardag heb gekregen voor een "Romantische Candlelight-Avond-Cruise in Haarlem!". Nu is er in juni weinig candlelight tussen 19 en 21 uur maar dat mocht de pret niet drukken. We kozen er voor om buiten op de boot in de frisse lucht te gaan zitten met als nadeel dat je de ongetwijfeld interessante verhalen van de kapitein over de gebouwen waar we langs voeren niet kon horen, maar we zaten wel lekker in het zonnetje. Later kwam een echtpaar uit Beverwijk buiten bij ons zitten en bleek de man een Aikido liefhebber, een sport die Wilma ook 10 jaar heeft beoefend waardoor een levendig gesprek onstond omdat ze veel gezamelijke instructeurs bleken te kennen.

                         

                                                               Haarlem vanaf een "cruiseboot"

                         

                                                                 Lekker in het zonnetje

Ik heb nog steeds hele goede herinneringen aan Radio Mi Amigo. Nadat Radio Veronica, Radio Noordzee en Radio Atlantis op 31 augustus 1974 hun uitzendingen vanaf schepen op de Noordzee (noodgedwongen door overheidsmaatregelen) staakten ging Radio Mi Amigo door en verhuisde haar studio’s naar Playa de Aro aan de Spaanse Costa Brava waar eigenaar Sylvain Tack al een buitenhuis had boven op de berg Mas Nou. In maart 1975 bouwde Maurice de eerste studio’s in een gehuurd pand op de berg en op 4 augustus 1975 bracht ik hem, reizend door Europa met een interrailkaart, samen met een vriend voor het eerst een bezoek.

Maurice in de studio op de Mas Nou in 1975

In het voorjaar van 1976 verhuisden de studio’s van de berg naar het dorp Playa de Aro en werden een waar bedevaartsoord voor Vlaamse en Nederlandse vakantiegangers. In juni 1977 bezocht ik deze studio’s samen met een Duitse vriend waarmee ik zeezenderopnames ruilde. We waren 14 dagen in Playa en veelvuldig in de studio’s te vinden.

Maurice in de studio in Playa de Aro in 1977

Op 20 oktober 1978 staakte radio Mi Amigo haar uitzendingen vanaf het zendschip MV Mi Amigo. In mei 1982 bezocht ik na een vakantie in Zuid-Frankrijk Maurice en zijn (inmiddels helaas overleden) vrouw Nouchke opnieuw in Playa de Aro. De studio’s waren reeds lang verdwenen maar we hadden een gezellig weekend.

Een van de populaire dj’s van Radio Mi Amigo was Stan Haag. Op Radio Mi Amigo bracht hij dezelfde programma’s als eerder op Radio Veronica nl. Stan Haag Vandaag en de Jukebox. Hier kun je een copie van de studiotape horen van Stan Haag’s Jukebox, uitgezonden op vrijdag 2 juli 1976, vandaag exact 32 jaar geleden.