Vanmorgen las Wilma mij dit artikel voor uit het juli/augustus nummer van het Maandblad Psychologie waardoor ik gelijk een deja-vu kreeg. Tijdens mijn bezoek aan China in maart plaatste ik uit ons hotel in Beijing op 4 maart deze weblog. Leek een onschuldig bezoekje maar daaraan was hetzelfde vooraf gegaan als aan het gebeurde in het onderhavige artikel. Op het Tiamenplein had een aardige studente ons meegenomen om een theehuis te bezoeken. In een ceremonie zouden we een aantal Chinese theesoorten proeven. Wel kregen wij de prijslijst onder ogen waaruit bleek dat de kosten een kleine drie Euro per kop bedroegen waarna we vooraf bedongen dat we zelf zouden kunnen bepalen wanneer we zouden stoppen. Na drie kopjes per persoon ging de “thee-madame” zoveel kruiden mengen (voor nieuwe kopjes thee) dat we het niet meer vertrouwden en meedeelden te stoppen. De Chinese studente echter legde ons uit dat NU stoppen veel ongeluk zou brengen in de rest van ons leven want men moest minstens 7 of 9 kopjes drinken. We hielden echter vol het zo genoeg te vinden, maar ze bleef aandringen waarna wij een geweldige ingeving kregen waarom drie kopjes voor ons voldoende was. We vertelden dat we christenen waren en drie kopjes dronken voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, de Drie-eenheid dus dat het in onze cultuur juist geluk zou brengen en meer kopjes ongeluk. Nou ja, als dat dan zo was moesten we maar afrekenen. We rekenden op circa 25 Euro (omgerekend) maar er verscheen een rekening van Euro 62,= inclusief “zaalhuur”, “service” en “taxes”. Omdat er wat stevige jongens in de gang stonden waar we langs waren gelopen had ik het liefst maar snel afgerekend maar Gerard Sr. wilde hier niets van weten. “20 Euro or we call the police” zei hij. We trokken wat geld tevoorschijn en legden dat op tafel. De aardige juffrouw trok haar creditcard en meldde dat zij – als arme studente- dan moest bijbetalen in de hoop dat wij de rekening toch volledig zouden voldoen. Toen dat niet bleek te gebeuren omdat het ons duidelijk was dat ze in het complot zat ontpopte ze zich als bitch en meldde dat wij vast niet zonder creditcards reisden. We logen dat we die in het hotel hadden gelaten en legden nog wat laatste munten bij het bankpapier waardoor het circa 15 Euro werd verlieten de zaal. We wisten niet hoe snel we de trappen af moesten rennen naar beneden en vlogen de straat op zonder verdere gevolgen.
Theedrinken in een Chinees Theehuis
