Vandaag precies 8 jaar geleden – op woensdag 13 mei 1998 – was Willem van Kooten, alias Joost den Draaijer, te gast op Radio 2 waar de hele week tussen 23 en 24 uur oud Hilversum 3 dj’s hun opwachting maakten in het Steenen Tijdperk in het kader van de week van de jaren 60.
De techniek van het programma was in handen van technicus Ad Bouman, oftewel “De Meester”.
Ik heb voor de liefhebbers de opname even online gezet.
Zo, Wall Street is zojuist gesloten dus tijd om de balans op te maken. Zo zonnig als het buiten was -lekker gelunched en bijgepraat met een oud collega op een terras in een mooi park in Arnhem – zo somber was het op de beurs. Euro 2.350 verloren heden, een dag om wat dat betreft snel te vergeten.
Onlangs las ik op mijn werk in de Volkskrant een opmerkelijk artikel over de Bible belt dat ik uitknipte.
Zelf ga ik sinds ruim 2 jaar naar Evangelische Gemeenten na daarvoor altijd naar de Hervormde Kerk te zijn gegaan. En hoe langer je er komt hoe meer duidelijk wordt dat het hoofdzakelijk (doch niet altijd) eigenlijk alleen om uiterlijke verschillen gaat. Of je zingt zittend op een harde kerkbank op hele noten met een orgel “wanneer de macht der bozen sloeg aan ’t woên, en aanrukt’, om zich met mijn vlees te voên”, of je zingt staand met je handen in de lucht met een band “wij heffen onze handen op naar de God van alle eeuwen” het is allemaal ter ere van dezelfde levende God.
Wel vind ik het triest in dit artikel te lezen: “Als het om uitverkiezing gaat, waarom leeft men dan zo streng?”…”Je weet maar nooit of het in het laatste oordeel iets uitmaakt hoe je geleefd hebt”.
Ik zou met Kees Kraayenoord willen zeggen: “Gods liefde kun je nooit winnen en Gods liefde kun je nooit verliezen”.
Vandaag bestaat mijn weblog een jaar.
Ruim 16.500 bezoekjes in het verstreken jaar volgens de statistieken. Mogelijk niet geheel betrouwbaar maar zeker een indicatie. De meeste bezoekers (170) op 16 april 2006.
Ruim 87% uit Nederland.
Iedereen bedankt voor de aanhoudend enorm leuke reacties.
Eigenlijk is het allemaal maar ijdelheid, maar zolang je dat zelf door hebt moet dat geen probleem zijn.
Door het mooie weer van de laatste dagen staan de appelbomen in mijn tuin inmiddels in volle bloei.
Klik – zoals altijd – op de foto voor een vergroting
Afgelopen avond ging ik met Lydia voor World Vision naar een concert van Kees Kraayenoord in Hoogeveen. Toen we na een kleine anderhalf uur rijden aankwamen was de sound-check al in volle gang. Gelukkig maakte ik hiervan vast een paar foto’s want tijdens het concert mocht niet worden gefotografeerd (met flits).
De sound-checkCa 600 bezoekers genoten van een fantastisch concert. Na een uurtje spelen kondigde Kees de pauze aan. “ahhh” riep de hele zaal, waarop Kees meedeelde dat hij en de band na de pauze zouden terugkomen tenzij de Wederkomst van Jezus in de pauze viel, want het was goed om daar altijd rekening mee te houden.
Vijf mensen besloten een kindje te sponsoren bij World Vision en een aantal wilden eerst informatie thuis ontvangen. Er waren weer een hoop gezellige mensen zoals Hester in de CD stand en de mensen van Bright FM. Ik vind het ook altijd interessant om even bij de afdeling techniek te kijken.
Willem achter de laptop met songteksten en Eric achter de Soundcraft mixer Rond middernacht vertrokken we naar Hilversum, de woonplaats van Lydia en tegen 2 uur was ik weer op de Veluwe. Gelukkig hadden ze bij het tanken onderweg bamischijven en smulrollen.
Vandaag, woensdag ben ik een dagje met mijn kinderen naar de Cote d’Azur geweest. Het werd net zo leuk als vorig jaar toen we naar Geneve gingen. Om half vijf haalde ik Nicole en Marcel op bij hun moeder en daarna vriendinnetje Femke in Voorthuizen. Om 6.45 uur vertrokken we met z’n vieren met Transavia vanaf Schiphol en 8.30 uur landden we in Nice. We werden in de aankomsthal opgepikt door “zeezendervriend” Leendert Vingeling die al 10 jaar in Vallauris woont en had aangeboden om ons te begeleiden. Via de tolweg gingen we naar Monaco en bezochten de oude stad met het paleis en de kerk met de graven van Prins Reinier en Grace Kelly. De eerste souvenirs werden aangeschaft en wat kaarten verzonden.
In MonacoVia de kustweg gingen we vervolgens op weg naar Cannes. Nicole stelde Leendert allerlei gewetensvragen over het wel of niet hebben van kinderen en over het geloof. Na een klein uurtje belandden we in de MacDonalds van Antibes waar we van de lunch (“Happy Meals”) genoten. 
Een van de hoogtepunten: Naar MacDonaldsMarcel, Nicole, Femke en LeendertIn Cannes wilden we eerst een boottochtje maken maar de boot van 14.30 uur was vol en we besloten dan gelijk maar lekker naar het strand te gaan terwijl Leendert even naar huis ging. Een heerlijk zandstrand waar we een paar uur vertoefden en lekker zwommen in de Middellandse Zee. Marcel maakte zelfs nog een zandkasteel. Aan het eind van de middag gingen we de gezellige straatjes van Cannes in. Nicole en Femke besloten samen twee “kettinkjes van hartsvriendinnen” te kopen om die beiden te dragen en om de paar weken willen te ruilen. De een heeft het woord “friends” en de andere het woord “forever”.
De hartsvriendinnen met hun kettinkjesNa op een terrasje nog wat te hebben gegeten haalde Leendert ons om 18.30 uur weer op en gingen we naar zijn schitterende huis met zeezicht in Vallauris, waar we nog even koffie dronken, ik nog een CD die naar Nederland moest copieerde en wat foto’s uploadde, de meiden buiten lekker ravotten en Marcel zijn ’s morgens op Schiphol gekochte vliegtuig met afstandsbediening met hulp van Leendert aan de praat kreeg. 
Op het terras van Huize VingerlingNa het maken van wat foto’s vertrokken we om 20.00 uur weer naar de luchthaven van Nice. Nicole en Femke benutten de wachttijd door vanuit de vertrekhal met mijn laptop te msn-en met Rianca, de dochter van Wilma. “Welkom in 2006” zei ik tegen een oudere man die dit met belangstelling gade sloeg.
De laatste versnaperingen aan boordAan boord bestelde iedereen nog een Transavia-appeltaartje met een drankje, maar Marcel viel al in slaap voor deze enkele minuten later werden bezorgd. De meiden hadden de grootste lol en namen vast een optie op een volgend tripje naar Innsbruck, maar vielen een kwartier voor we om 23.45 uur op Schiphol landden ook in slaap. Om ca 01.00 uur was iedereen veilig thuis.